سیستم TPMS: کنترل هوشمند فشار باد لاستیک و نقش آن در ایمنی خودرو

سیستم نظارت بر فشار لاستیک‌ها (TPMS) به طور مداوم اطلاعات مربوط به فشار باد لاستیک‌ها را به راننده منتقل می‌کند. این سیستم به دو نوع مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می‌شود و هم در زمان تولید خودرو و هم پس از آن قابل نصب بر روی وسیله نقلیه است. هدف اصلی این تکنولوژی، پیشگیری از تصادفات، کاهش مصرف سوخت و کاهش استهلاک لاستیک‌هاست.

به گزارش توانآپ، این سیستم برای اولین بار در دهه ۸۰ میلادی روی خودروهای لوکس اروپایی نصب شد، اما استفاده گسترده از آن به دنبال حوادث دلخراشی ناشی از ترکیدن لاستیک‌های فایرستون در خودروهای فورد در آمریکا آغاز شد. پس از این حوادث، آمریکا قانونی را تصویب کرد که استفاده از سیستم TPMS را در وسایل نقلیه الزامی کرد. کشورهای دیگری مانند روسیه، اتحادیه اروپا، کره جنوبی و ایران نیز به تبعیت از این قانون، استفاده از این تکنولوژی را الزامی کردند.

براساس نظرسنجی‌های انجام‌شده بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۷، مشخص شد که ۵۴ درصد از خودروهای سواری در سوئد، آلمان و اسپانیا فاقد سیستم کنترل فشار باد لاستیک هستند. همچنین برخی از سیستم‌های TPMS مستقیم که نیاز به اپلیکیشن یا نمایشگر پرتابل دارند، برای دوچرخه‌ها، خودروها و تریلرها طراحی شده‌اند.

تاریخچه سیستم TPMS به دهه ۸۰ میلادی برمی‌گردد، زمانی که خودروی پورشه ۹۵۹ به عنوان اولین خودروی مجهز به این سیستم معرفی شد. رنو نیز در سال ۱۹۹۶ از سیستم پکس میشلن برای خودروی سنیک استفاده کرد و سه سال بعد پژو سیتروئن این سیستم را به‌صورت استاندارد روی پژو ۶۰۷ نصب کرد. در سال ۲۰۰۰، رنو لاگونا نسل دوم به عنوان اولین خودروی سواری میان سایز با سیستم کنترل فشار باد لاستیک به بازار عرضه شد.

در آمریکا، داستان TPMS از سال ۱۹۹۱ آغاز شد، زمانی که شورولت کوروت با لاستیک‌های ران فلت گودیر تولید شد. این سیستم از سنسورهای درون چرخ استفاده کرده و فشار باد هر لاستیک را به راننده گزارش می‌داد. به دنبال حوادث ناگوار ناشی از لاستیک‌های فایرستون، کنگره آمریکا قانونی را وضع کرد که نصب سیستم TPMS را در وسایل نقلیه سبک الزامی می‌کرد.

معرفی لاستیک‌های ران فلت توسط چندین شرکت سازنده لاستیک، استفاده از سیستم TPMS را نیز اجتناب‌ناپذیر کرد. این سیستم‌ها به رانندگان کمک می‌کنند تا در صورت خالی شدن باد لاستیک‌ها، هشدارهای لازم را دریافت کنند.

سیستم TPMS به دو نوع مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می‌شود. سیستم غیرمستقیم بدون استفاده از سنسورهای فیزیکی، فشار باد را با استفاده از داده‌های سرعت چرخ و شتاب‌سنج اندازه‌گیری می‌کند. در حالی که سیستم مستقیم از سنسورهای فیزیکی برای اندازه‌گیری فشار باد استفاده می‌کند و اطلاعات را به ECU منتقل می‌کند.

مزایای سیستم TPMS شامل صرفه‌جویی در مصرف سوخت، افزایش عمر لاستیک، بهبود ایمنی و تأثیر مثبت بر محیط‌زیست است. با این حال، معایبی نیز وجود دارد، مانند آسیب به سنسور در زمان تعویض لاستیک و نیاز به تعویض کل سنسور در صورت خالی شدن باتری.

در نهایت، سیستم TPMS به عنوان یک ابزار حیاتی برای ایمنی و کارایی خودروها به شمار می‌رود و استفاده از آن در بسیاری از کشورها الزامی شده است. به نقل از عصر ایران

انتهای پیام/