بوفون: از درآمدهای ابتدایی تا آرزوهای بزرگ؛ روایت اسطوره فوتبال از دیروز تا فردا

جان‌لوئیجی بوفون در مورد وضعیت تیم ملی و فوتبال ایتالیا اظهارنظر کرد و از عدم حسرت خود در دنیای فوتبال صحبت به میان آورد.

به گزارش توانآپ، جان‌لوئیجی بوفون که ۱۹ سال از دوران حرفه‌ای خود را در یوونتوس گذراند و پس از دو سال بازی در پارما از فوتبال خداحافظی کرد، در سال ۲۰۰۶ با تیم ملی ایتالیا قهرمان جام جهانی شد و با دستاوردهای فراوانی در یوونتوس به یکی از بزرگ‌ترین دروازه‌بانان تاریخ تبدیل گردید.

او در مصاحبه‌ای با رسانه ورزشی کشورش به بیان نکاتی پرداخت که در ادامه می‌خوانید:

زمانی که تنها ۱۷ سال داشتم، اولین درآمدم به حساب والدینم واریز شد و آنها مدیریت آن را بر عهده گرفتند. در نهایت توانستم چند زمین بخرم که در آن سن بسیار خوب بود، زیرا به پول زیادی دست پیدا کرده بودم. خوش‌شانس بودم که در آن زمان رسانه‌های اجتماعی وجود نداشتند، چرا که هواداران زیادی داشتم و اگر رسانه‌های اجتماعی بودند، ممکن بود با مشکلات زیادی مواجه شوم.

اگر این سوال را در سال ۱۹۹۵ از من می‌پرسیدید، پاسخ می‌دادم بله. در جوانی آنقدر اعتماد به نفس داشتم که اگر کسی می‌پرسید: «آیا رئیس‌جمهور آمریکا می‌شوید؟» می‌گفتم: «شاید». از این‌گونه سوالات نمی‌ترسیدم. به یاد دارم بعد از بازی لیگ قهرمانان اروپا برابر دورتموند که دو پنالتی را مهار کردم، یک روزنامه‌نگار نوشت که اگر بوفون رئیس‌جمهور آمریکا شود، تعجب نخواهم کرد و به من لقب مرد عنکبوتی را دادند. به طور کلی در جوانی اعتماد به نفس زیادی داشتم.

احساس می‌کنم هر آنچه را که به دست آورده‌ام، لیاقتش را داشتم و آنچه را که به دست نیاورده‌ام هم لیاقتش را نداشته‌ام. بنابراین هیچ پشیمانی ندارم. اگر پشیمانی وجود داشته باشد، به معنای عدم احترام به کسانی است که موفق شده‌اند. مانند عدم احترام به دوستم فابیو کاناوارو که برنده توپ طلا شد یا تیم‌های بزرگی مانند بارسلونا، رئال مادرید یا میلان. واقعیت این است که من تا ۴۵ سالگی بازی کردم و حتی زمانی که در سری B بازی می‌کردم، به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و توپ طلا فکر می‌کردم.

فقط دو چیز مهم است: اشتیاق و تعهد به کاری که انجام می‌دهید. هرگز خودم را خیلی جدی نمی‌گیرم، اما احساس می‌کنم بسیار خوش‌شانس هستم چون توانستم به رویای خود دست یابم.

کیفیت رقابت‌های این فصل بسیار بالا بوده است. همانطور که در تابستان گفتم، ناپولی با کونته یا در رتبه اول خواهد بود یا دوم. برای من عملکرد ناپولی غیرمنتظره نبود و همانطور که پیش‌بینی کرده بودم، عملکرد خوبی داشت. اینتر هم این فصل بسیار قوی است و بازیکنانش در سطح بالایی قرار دارند. باید بگویم که اینزاگی کمک زیادی به تیم کرده، اما همیشه در رسانه‌ها به طور نادرستی دست کم گرفته می‌شود.

او هم‌تیمی و کاپیتان من بوده و به خوبی او را می‌شناسم. کونته مربی است که همیشه ارتباط خوبی با بازیکنانش دارد و به خوبی آنها را متقاعد می‌کند. کونته مربی‌ای با سبک خاص خود است و من برای او احترام زیادی قائل هستم.

فکر نمی‌کنم درست باشد که بگوییم مهاجمان خوبی نداریم. به عنوان مثال، رتگی، اسکاماکا و کین بازیکنان باکیفیتی هستند. اگر احساس کنیم که کمبود مهاجم وجود دارد، به این دلیل است که در تربیت استعدادها عملکرد خوبی نداریم. تصور اینکه در کشوری مثل ایتالیا بازیکنانی با سطح و کیفیت بالا وجود نداشته باشند، دشوار است. ما ۶۰ میلیون جمعیت داریم. به اروگوئه نگاه کنید! این کشور تنها ۳ میلیون نفر جمعیت دارد و حتی اسلوونی می‌تواند مهاجمان خوبی داشته باشد و به جام جهانی صعود کند. این نشان می‌دهد که در سیستم آموزشی ما نقص‌هایی وجود دارد و باید متوجه شویم که مشکل کجاست.

من مطمئن هستم که ایتالیا می‌تواند به جام جهانی راه یابد. این حرف را یک روز پس از حذف از یورو گفتم، زمانی که حتی نمی‌دانستم می‌مانم یا نه. به نظر من ما قوی هستیم. من اطمینان دارم که به جام جهانی خواهیم رفت و معتقدم تیمی قوی و متحد داریم. اسپالتی نیز توانسته جو خوبی را در تیم ملی ایجاد کند. خوشبختانه تیم در لیگ ملت‌ها عملکرد خوبی داشته و امیدوارم این سطح را حفظ کنیم.

دوناروما، ویکاریو، مرت و کارنسکی بهترین دروازه‌بان‌ها هستند و این چهار نفر در تیم ملی ایتالیا هنوز جای پیشرفت دارند. به نقل از عصر ایران

انتهای پیام/