جشن میانه زمستان؛ آیینی باستانی و سنت‌های فراموش‌نشدنی

جشن میانه زمستان یکی از جشن‌های قدیمی و فراموش شده در تاریخ ایران است که هر سال در تاریخ ۱۵ بهمن و ۴۵ روز پس از آغاز زمستان برگزار می‌شود. این جشن به عنوان فرصتی برای ایرانیان به شمار می‌آید تا به استقبال بهار رفته و با شادی و پایکوبی، نیمه سخت زمستان را پشت سر بگذارند.

به گزارش توانآپ، ویژگی اصلی جشن میانه زمستان، تجلیل از طبیعت و چرخه فصول است. با گذشت زمان و تغییرات در سبک زندگی، بسیاری از آداب و رسوم باستانی ایرانیان به فراموشی سپرده شده‌اند و جشن میانه زمستان نیز از این قاعده مستثنی نیست و امروزه کمتر کسی از آن اطلاع دارد. در صورتی که با ما همراه شوید، می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره این جشن کسب کنید.

جشن میانه زمستان بخشی از جشن‌های فصلی سال (ورشیم یا فرشیم) است. ایرانیان در روز ۱۵ بهمن به خاطر گذراندن نیمی از زمستان سخت و نزدیک شدن به بهاری خوشایند، جشن می‌گیرند. در گذشته، ایرانیان باستان برای بخش‌بندی سال به چهار ورشیم تقسیم می‌شدند و هر ورشیم با برگزاری جشنی خاص به دو بخش تقسیم می‌گردید. این تقسیم‌بندی سالانه، اقدامی هوشمندانه برای شمارش روزها و تخمین آغاز و پایان سال بود.

ایرانیان باستان در روز ۱۵ بهمن به مناسبت گذراندن زمستان و نزدیک شدن به بهار جشن می‌گرفتند و یکی از اهداف این جشن‌ها، کمک به دامداران و کشاورزان در برنامه‌ریزی برای کشت و کار بود.

در ایران باستان، جشن‌های فصلی با نام دیگر «گاهنباری» شناخته می‌شدند. پژوهشگران معتقدند که این جشن‌ها شامل هشت جشن بودند که دو جشن از آن‌ها در دوره ساسانی حذف شدند. این حذف به منظور تطبیق تعداد جشن‌ها با ۶ مرحله آفرینش در تقویم مزدیسنا و برخی باورهای دینی موبدان انجام شده است.

«گاهنبار» به ۶ روزی اشاره دارد که خداوند دنیا را خلق کرده است. در دین زرتشتی، اهورامزدا دنیا را در ۶ گاهنبار به وجود آورده و برای هرکدام جشنی برگزار می‌شود.

گروهی از پژوهشگران بر این باورند که سال گاهنباری از نخستین روز تابستان آغاز می‌شده و پس از طی هفت بازه زمانی، به آغاز سال جدید می‌رسیده است. همچنین، موبدان زرتشتی جشن میانه زمستان را به جشن سده شباهت می‌دهند. این جشن‌ها به ثبت ملی در لیست میراث معنوی ایران رسیده‌اند.

جشن میانه زمستان هر سال در ۱۵ بهمن ماه برگزار می‌شود و مردم به مناسبت این جشن، آیین‌هایی از جمله دف‌زنی، خوردن آش مخصوص، دعا و رقص و پایکوبی را انجام می‌دهند.

افراد شرکت‌کننده در این جشن، با توجه به توان مالی خود، خوراکی‌هایی به همراه می‌آورند و پس از نیایش و شکرگزاری، سفره‌ای برای غذا گسترده و همگی بر سر یک سفره می‌نشینند.

به گزارش توانآپ، از آخرین آیین‌های این جشن، بخشش قسمتی از درآمد متمولین به نیازمندان است، که نشان‌دهنده روح همدلی و کمک به دیگران در این جشن باستانی است. به نقل از عصر ایران

انتهای پیام/