وبگاه نشریه "آمریکن کنسرواتیو" در مقاله‌ای به قلم " توانآپ"، دولت جدید ترامپ را دارای یک فرصت تاریخی برای رسیدن به یک توافق جامع برای حل و فصل مشکلات نیم قرنی بین ایران و آمریکا دانسته است.
به گزارش توانآپ، در این مقاله که با عنوان "چگونه ترامپ می‌تواند یک معامله قوی با ایران انجام دهد" منتشر شده، آمده است: ترامپ شهرت خود را به‌عنوان یک معامله‌گر نهایی تثبیت کرده است - کسی که هرج و مرج را به فرصت تبدیل می‌کند و قادر به بن بست شکنی است.
اکنون، با توجه به اینکه خاورمیانه همچنان از درگیری‌های متوقف شده در غزه و لبنان و تنش‌های آمریکا و ایران در یک مقطع بحرانی می‌گذرد، ترامپ این شانس را دارد که با دستیابی به چیزی که هیچ رئیس‌جمهوری پیش از او نتوانسته بود، جایگاه خود را در تاریخ تثبیت کند: یک توافق متحول کننده و تاریخی با ایران.
چنین توافقی نه تنها یک منطقه متلاطم را تثبیت می‌کند، بلکه می‌تواند فرصت‌های اقتصادی را برای کارگران آمریکایی ایجاد کرده و امنیت ایالات متحده را تقویت کند و توانایی منحصر به فرد ترامپ را برای پیشی گرفتن از تشکیلات سیاسی واشنگتن و به دست آوردن یک پیروزی تاریخی به نمایش بگذارد.
برای دهه‌ها، روسای جمهوری آمریکا در مورد ایران دچار لغزش شده‌اند. جورج دبلیو بوش با جنگ‌های فاجعه‌بار برای تغییر رژیم، خاورمیانه را در هرج و مرج فرو برد، که توسط مشاورانی مانند دیک چنی که پس از اشغال عراق، به دنبال تکرار همین سناریو درباره ایران بودند، برنامه‌ریزی می‌شد.
توافق هسته‌ای سال 2015 باراک اوباما گامی محدود بود که مسائل دیگر را برای حل و فصل آینده باقی گذاشت، در حالی که ساختار تحریم‌های چندلایه ایالات متحده همچنان کسب و کارهای آمریکایی را از حضور در بازار ایران محروم می‌کرد و فرصت‌های اقتصادی در ایران را تا حد زیادی بی بهره می‌گذاشت.
پس از خروج ترامپ از این توافق، جو بایدن عزم و اراده کمی برای احیای آن نشان داد و اجازه داد تنش‌ها بدون راهبرد منسجم برای کاهش تنش به جوش بیاید. ترامپ این شانس را دارد که این چرخه اشتباه را بشکند.
چنین توافقی نه تنها هدف حیاتی ترامپ برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را محقق می‌کند، بلکه آمریکا را از جنگ بی‌پایان و پرهزینه دیگری دور نگه می‌دارد و در چارچوب وعده او در مراسم تحلیف برای اجتناب از درگیری‌های فاجعه‌بار خارجی دولت‌های گذشته، است.
اما دستاورد واقعی این فرصت در رفاهی است که می‌تواند به ارمغان بیاورد: توافق با ایران می‌تواند راه را به روی میلیاردها دلار در بازارهای دست‌نخورده این کشور باز کند و به کسب‌وکارهای آمریکایی مزیت رقابتی بدهد و هزاران شغل برای آمریکایی‌ها ایجاد کند. این فقط یک فرصت دیپلماتیک نیست، بلکه در مورد ارائه منافع واقعی و ملموس برای اقتصاد آمریکا و استحکام بخشیدن به میراث ترامپ به عنوان معامله‌گری است که آمریکا را در اولویت قرار می‌دهد.
پتانسیل همکاری اقتصادی با ایران بسیار زیاد است، همانطور که حتی برخی از صداهای اصلاح‌طلب ایرانی اخیراً تاکید کرده‌اند. روزنامه اصلاح‌طلب "شرق" چاپ تهران، که همسو با دولت مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری ایران است، اخیراً مقاله‌ای درباره پتانسیل روابط ایران و آمریکا در دوران ترامپ منتشر کرده است: "توافق ۲ تریلیون دلاری به نفع همه است."
این مقاله به تشریح امکانات اقتصادی جسورانه‌ای مانند مشارکت ایالات متحده در پروژه‌های زیرساختی بزرگ مانند: فروش 1500 هواپیمای بوئینگ، ساخت 8 میلیون خودرو، ساخت پالایشگاه‌ها و سرمایه‌گذاری در کشاورزی، فناوری اطلاعات و داروها و... می‌پردازد.
این ممکن است مانند یک رویای بلندپروازانه به نظر برسد، اما تاریخ نشان می‌دهد که دور از ذهن نیست. در دهه 1990، ایران قراردادهای نفتی بزرگی را به شرکت‌های آمریکایی پیشنهاد داد، پیش از آنکه تحریم‌های دولت کلینتون قراردادهای نفتی با ایران را ممنوع کنند. به طور مشابه، پس از توافق هسته‌ای 2015 موسوم به "برجام"، بوئینگ قراردادی 20 میلیارد دلاری با ایران منعقد کرد که پیش‌بینی می‌شد از حدود 100 هزار شغل آمریکایی پشتیبانی کند. با این حال، این فرصت با شکست توافق هسته‌ای از بین رفت؛ البته فروپاشی برجام تا حدی ناشی از نقص مهلک این توافق بود: این توافق اکثر شرکت‌های آمریکایی را از تعامل مستقیم با ایران محروم می‌کرد و درها را برای رقبای اروپایی و آسیایی برای تسلط بر بازار ایران باز گذاشت. خود ترامپ در سال 2015 به این موضوع اشاره کرد و در توییتی نوشت: "در حال حاضر همه درگیر این هستند که کالایی به ایران بفروشند و احتمالا تنها این ما هستیم که (قرار است) چیزی به آنها نفروشیم."
یک قرارداد جدید - که امضای ترامپ پای آن باشد- می‌تواند این اشتباهات را برطرف کند و در را برای سرمایه‌گذاری شرکت‌های آمریکایی در یکی از آخرین بازارهای دست نخورده جهان باز کند. ایران با داشتن دومین ذخایر بزرگ گاز طبیعی جهان، چهارمین ذخایر بزرگ نفت و جمعیتی نزدیک به 90 میلیون نفر که مشتاق مشارکت جهانی است، بازار بزرگی برای سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها ارائه می‌دهد.
منتقدان ممکن است استدلال کنند که عناصر تندرو در ایران از لحاظ تاریخی با تجارت با ایالات متحده مخالف بوده‌اند، حتی تا آنجایی که ممکن است چنین فرصت‌هایی را خراب کنند. با این وجود، شتاب فزاینده‌ای در میان نیروهای عمل‌گرا در ایران وجود دارد که از رویکردی سودمندتر حمایت می‌کنند.
همچنین سابقه‌ای برای این تغییر وجود دارد: اخیراً در سال 2016، وزیر نفت ایران آشکارا از سرمایه‌گذاری ایالات متحده در بخش انرژی این کشور استقبال کرد. امروز چهره‌هایی در دولت پزشکیان مانند علی عبدالعلی‌زاده، نماینده رئیس‌جمهوری در سیاست‌های توسعه دریایی، اعلام کرده‌اند در صورت لغو تحریم‌ها، شرکت‌های آمریکایی از سرمایه‌گذاری در ایران استقبال می‌کنند. این عمل‌گرایی نشان می‌دهد که با یک راهبرد خوب، می‌توان بر موانع همکاری اقتصادی آمریکا و ایران غلبه کرد.
با این حال، یک سوال طبیعی دیگر مطرح می‌شود: آیا آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر عالی ایران - به تغییر تاریخی در روابط ایران و آمریکا چراغ سبز نشان خواهند داد؟ اظهارات اخیر او و اظهارات نزدیک‌ترین مشاورانش نشان می‌دهد که این احتمال بسیار واقعی است.
رهبر ایران در واقع تمایل خود را برای حمایت از سرمایه‌گذاری خارجی که مستقیماً به توسعه زیرساخت‌ها و رشد اقتصادی ایران منجر می‌شود، نشان داده است. به عنوان مثال، وی در یک سخنرانی در سال 2016 اظهار داشت: "فایده بازدید این هیات‌ها (هیات‌های خارجی که پس از برجام برای بازدید به ایران می‌رفتند) باید سرمایه‌گذاری، ایجاد تولید و ورود فناوری‌های جدید در مناطقی باشد که به آن نیاز داریم."
مهمتر از همه، مشاوران ارشد او آمادگی خود را برای یک فصل جدید اعلام می‌کنند. "کمال خرازی"، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی ایران و از افراد مورد اعتماد رهبر ایران، اخیراً اعلام کرد: "تهران آماده مذاکره است" و در عین حال تصریح کرد که اقدامات ایران منوط به اتخاذ رویکردی سازنده از سوی آمریکا خواهد بود. "علی لاریجانی" رئیس سابق مجلس و یکی دیگر از مشاوران ارشد رهبر ایران، حتی فراتر رفت و در مصاحبه‌ای با سایت رسمی رهبری اعلام کرد که ایران برای مذاکرات هسته‌ای آماده است و برای "توافق جدید" با آمریکا آماده است.
دولت پزشکیان، دولت اصلاح‌طلبی که با وعده اولویت دادن به دیپلماسی در روابط خارجی انتخاب شده است، موضع خود را به صراحت اعلام کرده است. خود پزشکیان اخیراً در مصاحبه‌ای با " توانآپ" بر آمادگی ایران برای مذاکره تاکید کرد و تاکید کرد که ایران شخصاً ترامپ را هدف قرار نداده و نخواهد داد.
تیم سیاست خارجی پزشکیان نیز در حمایت از دیپلماسی صریح و ثابت بوده است. عباس عراقچی وزیر امور خارجه بارها بر آمادگی ایران برای مذاکرات سازنده تاکید کرده است و جواد ظریف معاون راهبردی رئیس‌جمهوری نیز در مجمع جهانی اقتصاد در "داووس" با تاکید بر ترجیح ایران برای توافق بر این پیام تاکید کرد. این مواضع متحد آنها نشان می‌دهد که دولت پزشکیان آماده پیگیری گفت‌وگوی معنادار است. این یک فرصت منحصر به فرد برای ایالات متحده برای تضمین یک توافق تاریخی تحت رهبری ترامپ است که به پیشبرد منافع آمریکا، اجتناب از درگیری، و تحکیم میراث ترامپ به عنوان معامله‌گری است که به دهه‌ها بن بست پایان می‌دهد.
البته، هم ایران و هم ایالات متحده با موانع سیاسی برای پیگیری مذاکرات روبرو هستند، اما با رهبری جسورانه و قاطع می‌توان بر آنها فائق آمد. در ایران، پزشکیان یک ماموریت قوی برای دیپلماسی دارد و به طرز ماهرانه‌ای اجماع بین مراکز قدرت کشور ایجاد کرده است. این استراتژی در حال حاضر نتیجه داده است: دولت پزشکیان با موفقیت لایحه بحث‌برانگیز حجاب اجباری را کنار گذاشت و برخی از محدودیت‌های اینترنتی را کاهش داد و توانایی خود را در جهت‌یابی در چشم‌انداز پیچیده سیاسی ایران به اثبات رساند. مهمتر از همه، پزشکیان خود را نزدیک به رهبری ایران می‌داند و از این جهت حمایت رهبری از او تضمین می‌کند که تندروها قادر به جلوگیری از مذاکرات معنادار نیستند.
در ایالات متحده، موانع از سوی تشکیلات تثبیت شده سیاست خارجی و منتقدان جنگ‌طلب که به هر تلاشی برای تعامل سازنده با ایران حمله خواهند کرد، سرچشمه می‌گیرد. ما پیشتر دیده‌ایم که آنها به دنبال منصوبان ترامپ هستند که جرات داشتند رویکردهای عمل‌گرایانه را دنبال کنند. اما ترامپ هرگز کسی نبوده که عقب نشینی کند. او به طور مداوم از تشکیلات سیاسی سرپیچی کرده است و به غرایز خود و وعده‌هایی که باعث انتخاب او شده است، وفادار مانده است.
آمریکایی‌ها به ترامپ رای دادند تا جنگ‌های بی‌پایان را پایان دهد، جنگ‌های جدید را آغاز نکند، و صلح را با انعقاد قراردادهای جسورانه و تاریخی - حتی با دشمنانی مانند ایران - برقرار کند.
عموم مردم آمریکا احتمالاً از او در این زمینه حمایت خواهند کرد و ترامپ توانایی منحصربه‌فردی برای انعقاد این قرارداد با تاکید بر منافع اقتصادی عظیمی که برای مشاغل و کارگران ایالات متحده ایجاد می‌کند دارد.
ترامپ با عزم علامت تجاری خود و توانایی بی‌نظیرش در ارتباط با مردم آمریکا، می‌تواند از سر و صدای مخالفان فراتر رود، از این لحظه استفاده کند و پیروزی بزرگی را به ارمغان بیاورد که میراث او را به عنوان یک معامله‌گر و رهبری که منافع آمریکا را در اولویت قرار می‌دهد، تثبیت کند. به نقل از عصر ایران
انتهای پیام/
عاطفه آهنگر
