تحولات جلسه تعیین دستمزد سال ۱۴۰۴ چگونه بود؟

به گزارش توانآپ، پرونده مزد ۱۴۰۴ امسال به طرز غیرمنتظره‌ای زودتر از سال‌های گذشته بسته شد. لحظات پر از نگرانی و استرسی که هر چه به ساعات پایانی سال نزدیک‌تر می‌شد، تنش‌های بیشتری را به همراه داشت. اما نماینده دولت امسال تغییر رویکردی داشت.

ان، که به نوعی نمایندگان افکار عمومی بودند، به آرامی به اتاق روابط عمومی وارد می‌شدند و با لبخندهایی بین امید و ناامیدی، به تبادل نظرات درباره این ساعات پر استرس می‌پرداختند. برخی از آنها بعد از افطار و برخی دیگر بدون افطار، ساعت ۱۹ به وزارتخانه‌ای مراجعه کرده بودند که حامی بزرگ‌ترین قشر شاغل کشور یعنی کارگران است.

دست‌ها زیر چانه یا گره خورده در هم، در سکوتی معنادار غوطه‌ور بودند. سوالی که بارها تکرار می‌شد این بود: «به نظرتون امشب تموم میشه؟» با هر بار ورود جدید، این سوال دوباره پرسیده می‌شد.

با جمع شدن همه، سوالات تغییر کرد: «یعنی چند درصد افزایش اتفاق می‌افته؟» یکی می‌گفت خوشبینانه ۲۲ درصد مثل پارسال. دیگری می‌گفت: «نه بابا، وزیر ۳۵ درصد اعلام کرده». یکی دیگر با امیدواری بیشتر می‌گفت: «دعوا سر ۴۵ درصد به بالاست!». اما بقیه با انکار پاسخ می‌دادند.

تکرار سکوت و بیکاری برای ان، فرسایش به همراه داشت. گلایه‌ها شروع شد. چرا رسانه ملی باید در جلسه حضور داشته باشد و بقیه در این لحظات پر تنش باید صبر کنند؟ یکی از ان تصمیم به ترک جلسه گرفت، اما توجیه‌ها او را مجاب به نشستن کرد.

اما در این لحظات، ساعت روی دیوار بیش از هر چیز دیگری توجه‌ها را به خود جلب کرده بود. ساعت از ۲۱ گذشته بود و سوالات بیشتری به وجود می‌آمد: «پس چرا خبری نشد؟»، «این موضوع ممکن است تا آخر هفته طول بکشد»، و «خدا کنه همین امشب تموم بشه».

بالاخره به طبقه هشتم و محل مذاکرات شرکای اجتماعی هدایت شدیم و دوباره به انتظار نشسته شدیم. در این میان، همهمه اتاق جلسه به بیرون درز می‌کرد. ذهن‌های تشنه و قلم‌های آماده به یراق، منتظر اخبار بودند. اما از این همهمه، کلمات معناداری بیرون نمی‌آمد و نشان‌دهنده تلاش‌های سه‌جانبه بود. امسال، سختی معیشت کارگران بر اهمیت موضوع افزوده بود و دیگر سخن از افزایش مزد و نرخ تورم به گوش نمی‌رسید.

در ساعت ۲۵ اسفند ۱۴۰۳، وزیر به اتاق جلسه آمد، اما به جای اینکه در جایگاه قرار گیرد و به سوالات ان پاسخ دهد، به اتاق دیگری رفت. مذاکرات وزیر با نمایندگان کارفرمایی وارد مرحله جدیدی شده بود.

صحبت‌ها به افزایش ۴۵ درصد به بالا اشاره داشت، اما فهم این موضوع برای بسیاری دشوار بود. وزیر کار به تنهایی در حال مذاکره برای تأمین رضایت نماینده کارفرمایی بود. حالا دیالوگ‌ها جدی‌تر شده و موضوعاتی چون فقر، تأمین معاش و رفاه حداقلی در میان بود.

اکنون که به تاریخ ۲۶ اسفند نزدیک می‌شدیم، ان آماده شدند و صفی منظم در دل بی‌نظمی به وجود آمد. چراغ‌های دوربین‌ها روشن شد و جنگ دائمی بین ان غیر تصویری و تصویری فضا را پر کرد.

اعداد به ریال و تومان خوانده شد و در فضایی که هیجان حاکم بود، بلاتکلیفی در این اعداد بیشتر به چشم می‌خورد. اینجا عددها بودند که حکمرانی می‌کردند و انتظار شنیدنش بیش از هر چیز دیگری احساس می‌شد. اعدادی که بار یک سال زندگی گروهی از انسان‌ها را بر دوش می‌کشیدند و جابه‌جایی حتی یک عدد می‌توانست معادله‌ها را برهم بزند. به نقل از صدای بورس

انتهای پیام/