tgju 4 1404-01-11 01:21:00 آیا ایرانیان به عنوان نگهبانان هنر موسیقی شناخته می‌شوند؟ به گزارش توانآپ، در موسیقی سنتی ایران، آواز به عنوان یکی از عناصر کلیدی شناخته می‌شود و خواننده نقش اساسی در انتقال احساسات و حالات موسیقی دارد. این نوع موسیقی در ایران سابقه‌ای نزدیک به هزار سال دارد، اما شکل فعلی آن به دوره قاجاریه مربوط می‌شود. تا پیش از این دوره، موسیقی سنتی بیشتر در دربار سلطنتی رواج داشت. اولین ضبط معتبر موسیقی سنتی ایران در اوایل قرن بیستم و در تهران انجام شد. موسیقی سنتی ایران به عنوان یک ابزار معنوی در طول تاریخ عمل کرده و کمتر به جنبه‌های تفریحی پرداخته است. این سبک بیشتر به نخبگان اجتماعی تعلق دارد و تفاوت‌های زیادی با موسیقی فولکلور و عامیانه دارد که در آن جامعه به طور کلی مشارکت دارد. آهنگ‌های سنتی ایرانی معمولاً در فضایی آرام و با تزئینات خاص اجرا می‌شوند. موسیقی سنتی در هفت دستگاه اصلی (که به آنها "دستگاه" می‌گویند) و همچنین حالت‌های فرعی دسته‌بندی می‌شود. این هفت دستگاه شامل سه‌گاه، چهارگاه، راست پنجگاه، سور، ماهور، همایون و نوا هستند. موسیقی فولکلور در ایران به نغمه‌هایی اطلاق می‌شود که به صورت نسل به نسل در میان مردم منتقل شده است. این موسیقی شامل ملودی‌هایی متنوع است که بر اساس فرهنگ‌های مختلف مناطق کشور شکل گرفته است و در مضامین گوناگونی مانند تاریخ، اجتماع، مذهب و نوستالژی دسته‌بندی می‌شود. ترانه‌های عامه‌پسند معمولاً در مراسم خاصی مانند عروسی و برداشت محصول اجرا می‌شوند و همچنین شامل لالایی‌ها و آهنگ‌های کودکانه است. این نوع موسیقی به طور عمده مکتوب نیست و مردم برای یادگیری آن به خانواده و به‌ویژه سالمندان مراجعه می‌کنند. تاریخ موسیقی در ایران پیش از اسلام به زمان عیلامی برمی‌گردد و در آن دوران سازهای مختلفی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در زمان هخامنشیان و ساسانیان، موسیقی نقش مهمی در عبادت و مراسم مذهبی ایفا می‌کرد. با ظهور اسلام، موسیقی ایرانی به یکی از عناصر فرهنگی در تمدن اسلامی تبدیل شد و بغداد به عنوان مرکز موسیقی ایرانی شناخته شد. در قرن سیزدهم، تئوری موسیقی عربی-ایرانی به شکل نظام‌مندی درآمد. حمله مغول به ایران در قرن سیزدهم تأثیرات عمیقی بر موسیقی این سرزمین گذاشت و در دوره صفویه موسیقی به دلایلی رو به افول گذاشت. با این حال، در قرن نوزدهم، ناصرالدین شاه قاجار با حمایت از موسیقی، تحولی در این زمینه ایجاد کرد و گروه‌های موسیقی غربی را به ایران آورد. پس از انقلاب اسلامی، مؤسسات آموزش موسیقی غربی تعطیل شد و ممنوعیت‌های زیادی بر موسیقی اعمال گردید. با این حال، به تدریج محدودیت‌ها کاهش یافت و علاقه به موسیقی سنتی دوباره احیا شد. امروزه موسیقی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی مختلف تدریس می‌شود و جوانان ایرانی به یادگیری سازهای سنتی و اجرای موسیقی علاقه‌مند شده‌اند. جایگاه اجتماعی نوازندگان نیز به طرز قابل توجهی افزایش یافته است. عکس: نقاشی مینیاتوری اثر استاد محمود فرشچیان با عنوان «چنگ نواز» به نقل از tgju انتهای پیام/ منبع: tgju بازگشت
