استراتژی‌های نوین سرمایه‌گذاری در تولید با اتکا به منابع داخلی
به طور معمول مفهوم «سرمایه‌گذاری» در ذهن بسیاری از افراد با تصاویری از دلارهای خارجی سرمایه‌گذاران خارجی و انتقال فناوری مرتبط است. اما واقعیت این است که ما خود دارای سرمایه‌هایی هستیم که با رهبری صحیح می‌توانند چرخ تولید را بدون نیاز به منابع خارجی به حرکت درآورند. سرمایه داخلی تنها به منابع مالی در بانک‌ها یا بازار سرمایه محدود نمی‌شود. دارایی‌های زیادی از جمله زمین‌های بایر ماشین‌آلات غیرقابل استفاده دانش فنی بومی تجربیات کارآفرینی و نیروی انسانی جوان همگی ظرفیت‌های بالقوه‌ای هستند که می‌توانند به تولید بالفعل تبدیل شوند.
هدایت نقدینگی به سمت تولید بر اساس آخرین آمارهای رسمی حجم نقدینگی در کشور از ۸ هزار میلیارد تومان فراتر رفته است. اگرچه این ارقام ممکن است نگران‌کننده به نظر برسند اما با طراحی سازوکارهای جذاب برای تولید می‌توانند به فرصت‌های بزرگی تبدیل شوند. دولت می‌تواند با انتشار اوراق مشارکت صنعتی ارائه تسهیلات هدفمند با نرخ‌های ترجیحی برای صنایع اولویت‌دار و ضمانت‌نامه‌های بانکی ویژه برای پروژه‌های تولیدی راهی امن و سودآور برای سرمایه‌گذاران خرد و کلان ایجاد کند. نکته کلیدی این است که سود این سرمایه‌گذاری‌ها باید از طریق تولید واقعی و بازده عملیاتی حاصل شود نه صرفاً از سوداگری.
سرمایه‌گذاری‌های مشارکتی و تعاونی در بسیاری از روستاها شهرک‌ها و نواحی صنعتی کشور امکانات و نیروی انسانی آماده به کار وجود دارد اما سرمایه اولیه برای راه‌اندازی یا توسعه خطوط تولید فراهم نیست. یکی از راهکارهای مؤثر و کم‌هزینه ترویج الگوی تعاونی‌های تولیدی و سرمایه‌گذاری‌های مشارکتی مردمی است. نمونه‌های موفقی از این مدل در حوزه‌های کشاورزی صنایع تبدیلی دام‌پروری و بسته‌بندی در برخی استان‌ها ایجاد شده است. نهادهای حمایتی مانند بسیج سازندگی صندوق کارآفرینی امید و برخی بانک‌های توسعه‌ای می‌توانند به‌عنوان پشتیبان‌های اولیه وارد عمل شوند.
استفاده بهینه از دارایی‌های راکد میلیاردها تومان دارایی از جمله سوله‌های بلااستفاده زمین‌های بایر و خطوط تولید متوقف‌شده در حال حاضر بدون بهره‌برداری مانده‌اند. اگر این دارایی‌ها شناسایی و احیا شوند می‌توانند بستر مناسبی برای تولید با کمترین سرمایه‌گذاری اولیه فراهم کنند. طرح‌هایی مانند «مولدسازی دارایی‌های دولت» در صورت اجرای صحیح و همراهی با قراردادهای BOT یا شراکت با بخش خصوصی می‌توانند حرکتی واقعی در عرصه سرمایه‌گذاری داخلی ایجاد کنند.
پیوند سرمایه‌های خرد با کارآفرینان واقعی یکی از موانع سرمایه‌گذاری در تولید کمبود ایده یا تجربه کافی از سوی سرمایه‌گذاران خرد است. در مقابل کارآفرینانی وجود دارند که طرح‌های تولیدی و مهارت دارند اما از منابع مالی محروم هستند. ایجاد پلتفرم‌های دیجیتال برای ارتباط این دو گروه می‌تواند تحولی جدید در اکوسیستم سرمایه‌گذاری ایجاد کند. پلتفرم‌های تأمین مالی جمعی صنعتی با مجوز و نظارت دقیق می‌توانند فرصت‌های تولیدی را به سرمایه‌گذاران معرفی کرده و شفافیت لازم را تضمین کنند.
اولویت‌دهی به صنایع مزیت‌دار بومی تجربه نشان داده است که در هر استان یک یا چند حوزه تولیدی وجود دارد که با توجه به اقلیم منابع نیروی کار یا بازار منطقه‌ای دارای مزیت رقابتی هستند. تمرکز بر این صنایع به جای کپی‌برداری از الگوهای وارداتی می‌تواند ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش دهد. به‌عنوان مثال صنایع فرش در آذربایجان گیاهان دارویی در خراسان و خدمات فنی‌مهندسی در تهران هرکدام بسترهای کم‌هزینه و سودآور برای سرمایه‌گذاری با سرمایه داخلی فراهم می‌کنند.
سخن پایانی سرمایه‌گذاری در تولید نیاز به معجزه ندارد بلکه به یک نقشه راه نیازمند است. منابع در داخل کشور موجود است اما باید سازوکارهای اتصال آن‌ها به تولید شفاف جذاب و قابل‌اعتماد باشد. اگر بخواهیم می‌توانیم بدون وابستگی به سرمایه‌های خارجی تولید را بر دوش خود بسازیم؛ به شرط آنکه به سرمایه‌های داخلی خود باور داشته باشیم و آن‌ها را به کار بگیریم. به نقل از جوان آنلاین
انتهای پیام/