
تحولات جدید در امنیت غذایی چین
به نقل از امنیت غذایی برای هر کشوری به عنوان یکی از ارکان اصلی امنیت ملی به شمار میآید. انگلستان در خلال جنگ جهانی به دلیل وابستگی به واردات غذایی از دریا با مشکلاتی مواجه شد و این نقطه ضعف به متفقین این امکان را داد تا از آن برای آسیب به این کشور استفاده کنند. کشورهایی با جمعیتهای بالا نظیر هند و چین که به ترتیب بیش از یک میلیارد و ۴۵۲ میلیون و یک میلیارد و ۴۰۹ میلیون نفر هستند چالشهای زیادی در حوزه مدیریت امنیت غذایی دارند.
حسین شیرزاد تحلیلگر توسعه بخش کشاورزی در یادداشتی اختصاصی برای بیان کرده است که با توجه به تجربیات تلخ قحطیها و بحرانهای غذایی و اثرات آن بر ثبات اجتماعی و اقتصادی در چین تأمین غذا برای جمعیت گسترده این کشور همواره یک مسئله اولویتدار بوده است. به رغم اینکه چین با ۲۰ درصد از جمعیت جهان سر و کار دارد اما تنها کمتر از ۱۰ درصد از زمینهای قابل کشت را در اختیار دارد و بنابراین چالشهای زیادی در تأمین پایدار غذا وجود دارد. این چالشها شامل شیوههای کشاورزی ناکارآمد مشکلات زنجیره تأمین تغییر در عادات مصرف و مسائل محیط زیستی است.
اصلاحات بازار به رشد چشمگیر چین کمک کرده است و شیء جین پینگ با توجه به شرایط بینالمللی بر خودکفایی کشاورزی و تأمین بهینه منابع تأکید کرده است. این یادداشت به بررسی روندها چالشها و سیاستهای امنیت غذایی چین میپردازد.
امنیت غذایی به عنوان سنگپایه امنیت ملی در چین مطرح است. در دسامبر ۲۰۱۳ شیء جین پینگ در یک کنفرانس به اهمیت تأمین غذا اشاره کرد و گفت که نباید دستاوردهای اخیر در تولید غلات ما را دچار احساس امنیت کاذب کند. او همچنین بر این نکته تأکید داشت که موضوع امنیت غذایی باید به عنوان خط قرمزی در نظر گرفته شود که در صورت تهدید عواقب وخیمی به دنبال خواهد داشت.
در چین به دلیل کمبود زمینهای قابل کشت و منابع آبی تأمین غذا برای ۲۰ درصد از جمعیت جهان به چالشی بزرگ تبدیل شده است. این موضوع به طور تاریخی با ثبات اجتماعی گره خورده و قحطیهای گذشته منجر به تحولات سیاسی و فروپاشی رژیمها شده است.
شورای دولتی چین امنیت غذایی را به عنوان یکی از اولویتهای اصلی این کشور در نظر گرفته و رهبران آن به دنبال بهبود امنیت غذایی در مواجهه با چالشهای متعدد هستند. این نوشتار به تحلیل روندها و چالشهای امنیت غذایی در چین و اقدامات سیاستی مرتبط با آن میپردازد.
اهمیت امنیت غذایی در چین به وضوح نشاندهنده تأثیر آن بر ثبات اجتماعی است. دولت چین از زمان تأسیس جمهوری خلق در سال ۱۹۴۹ با چالشهای زیادی در تأمین غذا روبرو بوده و این امر برای حفظ ثبات داخلی اهمیت حیاتی دارد. پس از اصلاحات اقتصادی دنگ شیائوپینگ در سال ۱۹۷۸ تولیدات کشاورزی به طرز چشمگیری افزایش یافت و این به کاهش سوءتغذیه در جامعه کمک کرد.
چین با پیوستن به سازمان تجارت جهانی در سال ۲۰۰۲ به بازارهای جهانی دست پیدا کرد و این امر تأثیر زیادی بر امنیت غذایی و کیفیت غذا داشت. تحت رهبری شیء جین پینگ امنیت غذایی به یک اولویت ملی تبدیل شده و تلاشهای زیادی برای بهبود این وضعیت انجام شده است.
از زمان به قدرت رسیدن شیء جین پینگ به موضوع امنیت غذایی توجه ویژهای داشته و اقدامات متعددی برای حفظ و بهبود این حوزه در دستور کار قرار داده است. به نقل از الف
انتهای پیام/