لزوم نوآوری و افزایش بهره‌وری در معادن و صنایع معدنی
محمد آقاجانلو در دومین همایش بین‌المللی صنایع و سازه‌های فولادی که در سالن اجتماعات دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار شد اظهار داشت: وقتی از فولاد صحبت می‌کنیم در واقع به توسعه زیرساخت‌های شهری حمل‌ونقل و صنایع مختلف اشاره داریم. فولاد نه تنها یک بخش کلیدی از اقتصاد صنعتی کشورهای مختلف را تشکیل می‌دهد بلکه در بسیاری از طرح‌های توسعه به عنوان عنصر اصلی شناخته می‌شود.
وی افزود: یکی از سیاست‌های ایمیدرو این است که دانشگاه‌ها می‌توانند نقش محوری در تغییر نگرش به نظام حکمرانی اقتصادی در بخش معدن و صنایع معدنی ایفا کنند. این به معنای حرکت از تولید منبع‌محور به تولید دانش‌محور و در نتیجه افزایش ضریب پیچیدگی اقتصادی است. در سال‌های گذشته به دلیل هزینه‌های کم انرژی و دسترسی به مواد اولیه سرمایه‌گذاری‌ها عمدتاً در زنجیره فولاد تا سطح تولید خام متمرکز بوده‌اند. اما اکنون نیاز به توسعه‌ای داریم که نه تنها از نظر کمیت بلکه از نظر کیفیت و پایداری نیز مهم باشد.
آقاجانلو گفت: یکی از ارکان اصلی در گذار به فولاد سبز و توسعه پایدار بازیافت و استفاده از قراضه فولادی است. بازیافت هر تن فولاد می‌تواند به میزان قابل توجهی از مصرف انرژی آب و پسماند معدنی بکاهد.
وی اعلام کرد: در ایران با تولید سالانه حدود ۵ میلیون تن قراضه هنوز به طور کامل از این ظرفیت بهره‌برداری نشده است. افزایش استفاده از قراضه می‌تواند تا ۲۵ درصد در هزینه‌های تولید صرفه‌جویی ایجاد کند و نقش مهمی در تحقق توسعه پایدار ایفا کند.
آمار جهانی صنعت فولاد رئیس هیات عامل ایمیدرو گفت: در سطح جهانی تولید فولاد به بیش از 1.9 میلیارد تن در سال رسیده است. چین با سهمی حدود 50 درصدی بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد جهان به شمار می‌رود. هند ژاپن آمریکا و اتحادیه اروپا نیز دیگر بازیگران عمده این صنعت هستند. ترکیه با تولید سالانه بیش از 36 میلیون تن یکی از صادرکنندگان مهم در منطقه است و ایران در رتبه بعدی قرار دارد.
وی ادامه داد: پیش‌بینی‌های جهانی تا سال 2050 نشان می‌دهد سهم چین از تولید جهانی به دلیل توسعه یافتگی به 34 درصد کاهش خواهد یافت. همچنین در توسعه‌های آینده بزرگ‌ترین سهم به انرژی‌های تجدیدپذیر تعلق خواهد گرفت و تولید هیدروژن به عنوان یکی از نهاده‌های اصلی تولید سبز دومین جایگاه سرمایه‌گذاری را خواهد داشت.
آقاجانلو گفت: بخش مهمی از سرمایه‌گذاری به تولید آهن اسفنجی و فولادسازی از طریق کوره‌های قوس الکتریکی اختصاص خواهد یافت. همچنین تغییرات قابل توجهی در ساختار هزینه‌ها به وجود خواهد آمد؛ در حال حاضر در کوره بلند ساختار هزینه بین 50 تا 80 درصد به مواد اختصاص دارد که با توجه به ظهور فولاد سبز نقش انرژی پررنگ‌تر خواهد شد و این ساختار هزینه به کمتر از 50 درصد کاهش خواهد یافت.
ایران و تحقق هدف افزایش ظرفیت تولید فولاد تا 55 میلیون تن در سال 1404 آقاجانلو در خصوص وضعیت صنعت فولاد ایران گفت: با ظرفیت ۵۰ میلیون تن و تولید بیش از ۳۰ میلیون تن فولاد خام در سال ایران جزو ۱۰ کشور برتر در این حوزه است و فولاد به یکی از ارکان صادرات غیرنفتی ارزآوری و اشتغال کشور تبدیل شده است.
معاون وزیر صمت افزود: ایران دارای ظرفیت‌های مناسبی در حوزه فولاد است و هدف ایجاد ظرفیت تولید 55 میلیون تن فولاد تا سال 1404 محقق خواهد شد اما هنوز در بخش تولید به نقطه ایده‌آل نرسیده‌ایم. در حال حاضر با بیش از ۳۰ درصد ظرفیت خالی در زنجیره تولید فولاد مواجه هستیم و باید با کمک و همکاری استادان دانشگاهیان و شرکت‌های دانش‌بنیان بهره‌وری را افزایش دهیم.
وی گفت: ۱۷ درصد از صادرات غیرنفتی کشور از صنعت فولاد تأمین می‌شود و این بخش به‌تنهایی ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) کشور را تشکیل می‌دهد.
نقش برجسته نوآوری و بهره‌وری آقاجانلو تصریح کرد: امروز در نقطه‌ای قرار داریم که چالش‌های پیرامون تولید فولاد دیگر تنها فنی یا اقتصادی نیستند. موضوعاتی نظیر بحران انرژی آب تغییرات اقلیمی و الزامات زیست‌محیطی به دغدغه‌های اساسی تبدیل شده‌اند.
وی افزود: در چنین شرایطی نوآوری و رشد بهره‌وری نه یک گزینه بلکه یک ضرورت است. باید بپذیریم که نوآوری و بهره‌وری در خلأ شکل نمی‌گیرند و بستری که زمینه‌ساز این مسیر می‌شود از همکاری میان دولت دانشگاه صنعت و نهادهای داخلی و بین‌المللی نشأت می‌گیرد.
رئیس هیات عامل ایمیدرو گفت: تحولات زیست‌محیطی و فشارهای جهانی برای حرکت به سمت اقتصاد سبز به زودی منجر به سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ای خواهند شد؛ از مالیات‌های کربنی گرفته تا محدودیت‌های صادراتی. اگر از امروز برای این تغییر آماده نشویم فردا هزینه‌اش بسیار سنگین‌تر خواهد بود.
وی در پایان سخنان خود ضمن قدردانی از برگزارکنندگان دومین همایش بین‌المللی صنایع و سازه‌های فولادی افزود: ما در ایمیدرو به این نتیجه رسیده‌ایم که زمان تغییر فرا رسیده است. اگر خودمان مسیر توسعه را بازطراحی نکنیم دیر یا زود دیگران این کار را انجام خواهند داد. تغییری که از درون آغاز شود قابل مدیریت و هماهنگ با منافع ملی است اما تغییری که تحمیل شود ناگهانی پرهزینه و اغلب آمرانه خواهد بود. به نقل از اقتصاد آنلاین
انتهای پیام/