کشف شبکه‌ای پنهان از تونل‌ها در زیر یک میراث تاریخی
مؤسسه ملی مردم‌شناسی و تاریخ مکزیک (INAH) از کشف یک سامانه آبی زیرزمینی در زیر مقبره پادشاه پاکال دوم در محوطه تاریخی پالنکه خبر داده است. این سامانه نه تنها به بازنگری ساختار معماری هرم کمک می‌کند بلکه می‌تواند با باورهای دینی و عرفانی قوم مایا نیز مرتبط باشد.
کشف تونل‌هایی در دل معبد کتیبه‌ها اطلاعات منتشرشده نشان می‌دهد که این تونل‌های سنگی در ابعاد حدود ۴۰ در ۴۰ سانتی‌متر طراحی و به صورت شبکه‌ای به هم متصل شده‌اند. این سامانه دقیقاً در زیر معبدی کشف شده که محل دفن پاکال کبیر پادشاه افسانه‌ای مایا بوده است. روی دیوارهای معبد کتیبه‌ای وجود دارد که بیان می‌کند برای ورود به دنیای زیرین (Xibalba) باید در آب «چاک» خدای باران غوطه‌ور شد. با کشف این تونل‌های آبی فرضیه‌ای جدید مطرح شده که این روایت صرفاً نمادین نبوده و به کاربرد واقعی سامانه آبی در آیین‌های تدفین اشاره دارد.
تجدیدنظر در فرضیه‌های باستان‌شناسی به گفته آرنولدو گونزالس کروز مدیر پروژه باستان‌شناسی پالنکه تونل‌های مذکور با دقت و در سطوح مختلف ساخته شده و طراحی آن‌ها پیش از ساخت خود هرم انجام شده است. این موضوع فرضیه قدیمی آلبرتو روس لیه‌یه را به چالش می‌کشد که معتقد بود مقبره پاکال نقطه آغاز ساخت معبد بوده است. اکنون این احتمال مطرح شده که چشمه‌ای در مرکز بنا وجود داشته که نقشی اساسی در تعیین محل ساخت هرم ایفا کرده است.
از سفینه فضایی تا دروازه دنیای زیرزمینی؟ یکی از بحث‌برانگیزترین یافته‌ها سنگ‌قبر معروف پاکال دوم است که برخی آن را شبیه تصویر یک سفینه فضایی می‌دانند. حتی نویسنده مشهور سوئیسی اریش فون دنیکن در کتاب جنجالی خود در دهه ۶۰ میلادی این تفسیر را مطرح کرده است. اما باستان‌شناسان امروزی این برداشت را رد می‌کنند و می‌گویند آنچه به عنوان شعله‌های آتش تفسیر شده در واقع نمادی از «درخت حیات» مایایی است؛ درختی که ریشه‌های آن به دنیای زیرزمینی می‌رسد.
روایت سنگ‌های کوچک از آیینی بزرگ طبق توضیحات گونزالس روی یک جفت گوشواره سنگی یافت‌شده در مقبره نمادی وجود دارد که نشان می‌دهد «خدایان مردگان را با فروبردن در آب به دنیای دیگر هدایت می‌کنند». بر همین اساس به‌جای این‌که پاکال به آسمان سفر کرده باشد احتمالاً به درون زمین رفته است؛ درست در مسیری که تونل‌ها فراهم کرده بودند. به نقل از tgju
انتهای پیام/