ژاپنی‌ها با تبدیل ضایعات ساختمانی به سیمان، گامی نوین در مدیریت پسماندها برداشته‌اند.
محققان ژاپنی در یک پیشرفت قابل توجه با هدف ادغام پایداری در مهندسی عمران نوعی جامدکننده خاک جدید را طراحی کرده‌اند که به طور کامل از ضایعات صنعتی تولید شده و دارای خواص چسبندگی خاک با استحکام بالا است در حالی که به طور کلی فاقد سیمان می‌باشد. این نوآوری منجر به کاهش هزینه‌ها و اثرات زیست‌محیطی نسبت به مواد سنتی می‌شود.
این توسعه نه تنها با استانداردهای عملکرد مهندسی مطابقت دارد بلکه با استفاده از ضایعات ساختمانی و شیشه بازیافتی به عنوان ماده پرکننده به دو چالش بزرگ صنعت یعنی کاهش ردپای کربن سیمان و مشکل دفن زباله‌های صنعتی پاسخ می‌دهد.
مخلوط حاصل با فعال‌سازی و عملیات حرارتی استحکام فشاری بیش از ۱۶۰ کیلونیوتن بر متر مربع ایجاد می‌کند که معیارهای درجه ساختمانی را برای تثبیت خاک زیر جاده‌ها ساختمان‌ها و پل‌ها تأمین می‌کند.
پروفسور شینیا اینازومی اظهار می‌دارد: این پژوهش نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی در مصالح ساختمانی پایدار است. ما با استفاده از دو محصول پسماند صنعتی یک جامدکننده خاک تولید کرده‌ایم که نه تنها استانداردهای صنعت را برآورده می‌کند بلکه به حل چالش‌های دوگانه ضایعات ساختمانی و انتشار کربن نیز کمک می‌کند.
هدف نوآورانه تیم ژاپنی حل همزمان این مشکلات با یک ماده واحد است. این پیشرفت به پردازش در دماهای خاص منفی ۱۱۰ درجه سانتی‌گراد و ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد بستگی دارد تا واکنش شیمیایی را تسریع کرده و در عین حال مقدار مورد نیاز را کاهش دهد. هنگامی که با سیلیس زمین ترکیب می‌شود ترکیب ژئوپلیمر خاک را جامد می‌کند.
اینازومی توضیح می‌دهد که پایداری نباید به قیمت ایمنی زیست‌محیطی تمام شود. ما یک نگرانی بالقوه زیست‌محیطی را شناسایی و حل کردیم. زمانی که شستشوی آرسنیک در فرمول‌های اولیه شناسایی شد نشان دادیم که ترکیب کلسیم هیدروکسید این مشکل را به طور مؤثری کاهش می‌دهد.
این فناوری در توسعه زیرساخت‌های شهری می‌تواند خاک‌های ضعیف را در زیر جاده‌ها ساختمان‌ها و پل‌ها بدون نیاز به سیمان تثبیت کند. این امر به ویژه در مناطق با خاک‌های رسی و چالش‌برانگیز که روش‌های تثبیت مرسوم پرهزینه و از نظر زیست‌محیطی سنگین هستند اهمیت دارد.
این مواد جدید همچنین مزایای عملی زیادی ارائه می‌دهند. آنها به سرعت عمل می‌کنند کارایی بالایی دارند و در برابر عوامل استرس‌زا محیطی مانند چرخه‌های انجماد-ذوب سولفات‌ها و کلریدها مقاوم هستند. این ویژگی‌ها آنها را برای تثبیت اضطراری خاک در مناطق فاجعه و همچنین زیرساخت‌های پایدار در محیط‌های سخت مناسب می‌سازد.
اینازومی بر دیدگاه وسیع‌تری که در پس این تحقیق قرار دارد تأکید می‌کند و می‌گوید: با توسعه یک جامدکننده ژئوپلیمری از جریان‌های ضایعات در دسترس ما نه تنها یک راه‌حل مهندسی پایدار ارائه می‌دهیم بلکه نحوه ارزش‌گذاری محصولات جانبی صنعتی را در دنیای منابع محدود بازتعریف می‌کنیم. این مطالعه در مجله Cleaner Engineering and Technology منتشر شده است. به نقل از مشرق
انتهای پیام/