
پلاستیک انقلابی: کشف جدید دانشمندان ژاپنی که در آب دریا تجزیه میشود
پژوهشگران ژاپنی موفق به توسعه نوعی پلاستیک جدید شدهاند که میتواند در مدت زمان کوتاهی در آب دریا یا خاک مرطوب بهطور کامل حل و ناپدید شود. این نوآوری امیدی تازه برای مقابله با بحران جهانی آلودگی پلاستیک به شمار میرود. این ماده جدید دارای استحکام مشابه پلاستیکهای نفتی است و پس از تجزیه هیچ میکروپلاستیک مضری از خود باقی نمیگذارد.
در حالی که جهان با بحران فزاینده آلودگی پلاستیک مواجه است پژوهشگران دانشگاه توکیو از یک دستاورد علمی بزرگ رونمایی کردهاند. آنها پلاستیکی تولید کردهاند که به سرعت در آب شور حل میشود و میتواند راهحلی بالقوه برای یکی از بزرگترین معضلات زیستمحیطی زمانه ما باشد.
بر اساس توضیحات محققان این ماده جدید استحکام پلاستیکهای سنتی مبتنی بر نفت را حفظ میکند اما ویژگی اصلی آن در قابلیت تجزیهپذیری است. هنگامی که این پلاستیک در معرض نمک موجود در آب دریا یا خاک قرار میگیرد به اجزای اولیه خود تجزیه میشود و سپس توسط باکتریهای طبیعی بهطور کامل هضم میشود. مهمترین ویژگی این فرایند این است که هیچ اثری از میکروپلاستیکها که امروزه در نقاط مختلفی از جمله اعماق اقیانوسها و حتی در جریان خون انسان یافت میشوند باقی نمیماند.
در آزمایشهای انجامشده محققان نشان دادند که یک قطعه کوچک از این پلاستیک پس از تنها یک ساعت در آب شور کاملاً ناپدید میشود. همچنین یک قطعه ۵ سانتیمتری از آن میتواند بعد از حدود ۲۰۰ ساعت در خاک مرطوب بهطور کامل تجزیه گردد. به گفته محققان این ماده غیرسمی و غیرقابل اشتعال است و در فرایند تجزیه خود دیاکسیدکربن تولید نمیکند.
در حال حاضر این پلاستیک بهصورت تجاری در دسترس نیست و محققان مشغول کار بر روی توسعه پوششهای محافظی هستند که امکان استفاده از آن در بستهبندی و دیگر کاربردهای روزمره را فراهم کند بدون آنکه قابلیت تجزیهپذیری سریع آن در طبیعت به خطر بیفتد.
پروفسور «تاکوزو آیدا» سرپرست این پروژه اعلام کرد که این نوآوری توجه صنعت بستهبندی را به خود جلب کرده است. او اظهار داشت: «کودکان نمیتوانند سیارهای را که در آن زندگی خواهند کرد انتخاب کنند. این وظیفه ما به عنوان دانشمندان است که اطمینان حاصل کنیم بهترین محیط ممکن را برای آنها به ارث میگذاریم.»
با این حال کارشناسان هشدار میدهند که هر جایگزین جدیدی برای پلاستیک با چالشهای بزرگی روبهروست. رقابت با هزینه پایین تولید پلاستیکهای سنتی و کمبود زیرساختهای لازم برای تولید انبوه از مهمترین موانع پیش روی تجاریسازی این فناوریها هستند.
این پیشرفت در حالی صورت میگیرد که براساس پیشبینی برنامه محیط زیست سازمان ملل حجم زبالههای پلاستیکی ورودی به اقیانوسها تا سال ۲۰۴۰ ممکن است سه برابر شود و سالانه به ۳۷ میلیون تن برسد. به نقل از بازار
انتهای پیام/