ضرورت ایجاد قراردادهای دائمی برای کارگران بر اساس قوانین کار
بسیاری از مشاغل با ماهیت مستمر مانند خدمات عمومی تولیدی نگهبانی و حتی مشاغل اداری به صورت قراردادهای سه ماهه یا شش ماهه منعقد می‌شوند. در حالی که بر اساس تفسیر شورای نگهبان و آرای دیوان عدالت اداری کارفرمایان ملزم به تنظیم قرارداد دائمی برای مشاغل مستمر هستند.
چرا قراردادهای دائمی کارگران همچنان در هاله‌ای از ابهام است؟ در سال‌های اخیر تعداد قراردادهای موقت حتی در مشاغل دائمی و مستمر به طرز قابل توجهی افزایش یافته است؛ موضوعی که موجب نگرانی‌های گسترده‌ای در میان کارگران و فعالان حوزه حقوق کار شده است.
تأثیرات منفی قراردادهای موقت بر زندگی کارگران یکی از نمایندگان تشکل‌های کارگری اظهار داشت که قراردادهای موقت باعث ناامنی شغلی عدم امکان برنامه‌ریزی برای زندگی و کاهش انگیزه در محیط کار می‌شود. کارگران نباید هر چند ماه نگران تمدید قرارداد و اخراج باشند.
کارشناسان حقوقی نیز بر این باورند که استفاده بی‌رویه از قراردادهای موقت در تضاد با روح قانون کار قرار دارد و نیاز به نظارت‌های بیشتری از سوی وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی احساس می‌شود.
مطالبه اصلی کارگران پایبندی به مفاد قانون کار و الزام کارفرمایان به تنظیم قرارداد دائمی برای مشاغل با ماهیت مستمر است. برخی از تشکل‌های کارگری همچنین خواستار ایجاد سازوکاری شفاف برای رسیدگی به تخلفات در این زمینه هستند. با وجود وعده‌های مکرر نهادهای تصمیم‌گیر برای بهبود وضعیت امنیت شغلی میلیون‌ها کارگر ایرانی هنوز با قراردادهای موقت مشغول به کار هستند و از حقوق قانونی خود محروم‌اند.
کارشناسان حوزه کار و فعالان کارگری بر ضرورت اجرای دقیق مفاد قانون کار و تأمین امنیت شغلی برای کارگران تأکید دارند. طبق ماده ۷ قانون کار جمهوری اسلامی ایران اصل بر دائمی بودن قراردادهای کار است مگر اینکه به صراحت ماهیت موقت کار یا مدت زمان مشخصی در آن قید شده باشد. به نقل از صدای بورس
انتهای پیام/