آینده اسرائیل وابسته به منابع آبی است
بحران کم‌آبی یکی از مسائل مهم و مداوم در خاورمیانه به شمار می‌رود اما در هیچ کشوری به اندازه اسرائیل این بحران تأثیر عمیق و راهبردی بر ثبات سیاسی حیات اجتماعی و امنیت ملی نداشته است. فلسطین اشغالی به دلیل کمبود منابع آبی سطحی وضعیت اقلیمی خشک و گرم و افزایش جمعیت و صنایع به ناچار به واردات آب و بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته مانند آب‌شیرین‌کنی روی آورده است. این وابستگی به آب وارداتی و تولیدی به طور همزمان می‌تواند به عنوان یک نقطه قوت و ضعف برای اسرائیل محسوب شود؛ فناوری پیشرفته در این زمینه به رژیم کمک می‌کند اما همچنین زیرساخت‌های حیاتی را به خطر می‌اندازد. این گزارش از جنبه‌های فنی استراتژیک و امنیتی به وضعیت تأمین آب شرب اسرائیل زیرساخت‌های کلیدی آسیب‌پذیری‌ها و سناریوهای احتمالی در این زمینه می‌پردازد.
ساختار تأمین آب شرب اسرائیل اقلیم اسرائیل عمدتاً مدیترانه‌ای و خشک است و میانگین بارش در بسیاری از مناطق زیر ۴۰۰ میلی‌متر در سال است. به همین دلیل آب سطحی مانند رودخانه‌ها و دریاچه‌ها کاربرد محدودی دارد. تا دهه ۱۹۷۰ بیشتر آب شرب از دریاچه طبریه و منابع زیرزمینی تأمین می‌شد. اما با افزایش جمعیت و توسعه کشاورزی و صنعت از دهه ۱۹۹۰ اسرائیل به سمت استفاده از فناوری‌های نوین حرکت کرد.
عناصر اصلی ساختار تأمین آب شرب ۱. فناوری آب‌شیرین‌کن: این فناوری به عنوان امید اسرائیل در مواجهه با بحران آب شناخته می‌شود. بیش از ۵۵ درصد نیاز آب شرب و خانگی رژیم از طریق این تکنولوژی تأمین می‌شود. تأسیسات اصلی شامل آب‌شیرین‌کن سورک اشدود اشکلون و هدرا هستند.
۲. آب‌های زیرزمینی: سهم این منابع کمتر از ۳۰ درصد است و شامل آکویفرهای ساحلی و کوهستانی می‌شود.
۳. دریاچه طبریه و بازیافت فاضلاب: این دو نیز از دیگر منابع تأمین آب شرب هستند.
۴. واردات و کنترل منابع آب در سرزمین‌های اشغالی.
بخش دوم: شبکه انتقال و سیستم توزیع ۱. خط ملی انتقال آب: این خط آب را از شمال به مرکز و جنوب کشور منتقل می‌کند و در صورت آسیب به هر نقطه آن بحران آب در کشور به وجود می‌آید.
۲. شبکه لوله‌کشی ساحلی و پلتفرم‌های دیجیتال مدیریت آب: این دو سیستم برای انتقال آب تصفیه شده و مدیریت فشار و کیفیت آب بسیار حیاتی هستند.
بخش سوم: چالش‌های استراتژیک و آسیب‌پذیری‌ها ۱. بحران انرژی: وابستگی تأسیسات آب به برق پایدار به شدت آسیب‌پذیر است.
۲. آسیب‌پذیری‌های فیزیکی و سایبری: تراکم زیرساخت‌ها در نقاط خاص و وجود نقاط ضعف در سامانه‌های هوشمند این رژیم را در برابر تهدیدات آسیب‌پذیر می‌کند.
بخش چهارم: سناریوهای به خطر انداختن آب شرب اسرائیل این سناریوها شامل حملات مستقیم به تأسیسات حملات سایبری به سامانه‌های مدیریت آب آلودگی منابع آب و حمله به زیرساخت‌های انرژی می‌شود.
مازیار محبی کارشناس امنیت انرژی و آب در این راستا به پاشنه آشیل بودن زیرساخت آب اسرائیل اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که هرگونه آسیب به این زیرساخت‌ها می‌تواند تبعات اجتماعی و سیاسی شدیدی برای این رژیم به همراه داشته باشد. امنیت تأمین آب همواره به عنوان یکی از چالش‌های اساسی اسرائیل باقی خواهد ماند و در هر جنگ احتمالی فلج کردن زیرساخت‌های آب و برق می‌تواند به ایجاد یک بحران انسانی بی‌سابقه منجر شود. به نقل از مهر
انتهای پیام/