شبیه‌سازی تکان‌دهنده‌ای از تأثیرات انفجار هسته‌ای بر روی بدن انسان
ویدئویی که توسط حساب یوتیوبی به نام (atomic marvel) تولید شده جزئیات هولناکی از پیامدهای انفجار هسته‌ای را در پنج منطقه مختلف به تصویر می‌کشد. در چنین انفجاری سرنوشت و جان افراد به فاصله آن‌ها از کانون انفجار بستگی دارد.
منطقه یک: فاصله بین ۱.۲۷ تا ۳.۲۷ کیلومتر افرادی که در این محدوده قرار دارند نخست با نور شدید و داغ بمب روبرو می‌شوند که موجب سوختگی شبکیه چشم و کوری آن‌ها می‌گردد. سپس تابش پرتوها باعث سوختگی درجه دو پوست می‌شود. همچنین موج صوتی ناشی از انفجار می‌تواند منجر به ناشنوایی موقت یا دائمی شود. با این حال این افراد در مقایسه با کسانی که نزدیک‌تر هستند خوش‌شانس‌تر به حساب می‌آیند.
منطقه دو: فاصله بین ۶۰۰ متر تا ۱.۲۷ کیلومتر موج انفجار در این ناحیه به حدی شدید است که افراد را به‌سرعت به زمین می‌اندازد. خطر ضربه مغزی آسیب به گوش و پارگی پرده گوش در این محدوده بسیار بالاست. سوختگی‌ها در این فاصله از نوع درجه سه و گسترده می‌باشند.
منطقه سه: فاصله بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ متر فشار موج انفجار در این ناحیه به ۸۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و تنها یک‌ونیم ثانیه پس از انفجار به بدن‌ها برخورد می‌کند. افراد در این حالت مانند عروسک‌های پارچه‌ای به هوا پرتاب می‌شوند و با خون‌ریزی‌های داخلی پاره‌شدن اعضای بدن و نارسایی شدید ریه‌ها مواجه می‌گردند. سوختگی‌ها در اینجا از نوع درجه چهار بوده و به عمق بافت بدن نفوذ می‌کند.
منطقه چهار: فاصله بین ۲۰۰ تا ۳۵۰ متر در این ناحیه افراد پیش از اینکه موج انفجار بدن آن‌ها را متلاشی کند به دلیل حرارت غیرقابل تصور ناشی از گوی آتشین زنده‌زنده می‌سوزند؛ مرگی سریع اما دردناک.
منطقه پنج: فاصله کمتر از ۲۰۰ متر این ناحیه که مرکز انفجار به حساب می‌آید بدن افراد پیش از آنکه حتی دردی احساس کنند تبخیر می‌شود. دمای هوا در زمان انفجار از هسته خورشید نیز داغ‌تر می‌شود و همه چیز به پلاسما یعنی گاز فوق‌داغ تبدیل می‌شود.
این ویدئو تنها بخشی کوچک از فاجعه را به نمایش می‌گذارد. شبیه‌سازی انجام شده در دشتی باز بوده و نه در شهرهایی که هدف اصلی حملات هسته‌ای خواهند بود. در مناطق شهری شیشه فلز و بتن ساختمان‌ها تبدیل به ترکش‌های کشنده می‌شوند. آتش‌سوزی‌های وسیع دود سمی و ریزش ساختمان‌ها زندگی بسیاری از بازماندگان را در خطر قرار می‌دهد.
شبیه‌سازی بر اساس انفجار نخستین بمب هسته‌ای آزمایش ترینیتی طراحی شده که توان ۱۸.۶ کیلوتن داشت در حالی که بمب‌های امروزی قدرتی چند صد کیلوتنی دارند و آثار آن‌ها به مراتب ویرانگرتر است. به‌طور مثال انفجار یک بمب ۵۰۰ کیلوتنی در شهری مانند لندن می‌تواند به فوریت جان بیش از ۴۰۰ هزار نفر را به خطر اندازد و ۸۵۰ هزار نفر را زخمی کند.
پیامدهای بلندمدت شامل ابتلا به سرطان و مرگ تدریجی نیز قابل توجه‌اند. حتی کسانی که از انفجار اولیه جان سالم به‌در می‌برند ممکن است سال‌ها بعد به دلیل پرتوگیری بالا به بیماری‌های لاعلاج مبتلا شوند. پرتوها بی‌رنگ و بی‌بو هستند اما می‌توانند بافت بدن را به سرعت نابود کنند. نشانه‌های اولیه شامل تهوع سردرد و اسهال است اما برخی قربانیان در ابتدا نشانه‌های بهبودی موقت را نشان می‌دهند و سپس به تدریج دچار نارسایی می‌شوند. چنین مرگی معمولاً ظرف چند هفته حتی با درمان پیگیری رخ می‌دهد.
در یک شهر ویران با ۴۵۰ بمب اتم و خانواده‌های مبتلا به سرطان و اپیدمی خودکشی سوال این است که شانس نجات چقدر است؟ شانس زنده‌ماندن بیشتر به موقعیت افراد در زمان انفجار بستگی دارد. اما توصیه‌هایی برای مواقع اضطراری هسته‌ای وجود دارد: بلافاصله به داخل ساختمان پناه ببرید که می‌تواند تا ۸۵٪ از تماس با پرتوها جلوگیری کند. حتی اگر ساختمان ضعیف باشد بودن در فضای بسته بهتر از فضای باز است. در صورت نزدیکی به محل انفجار لباس‌ها را درآورید تا ۹۰٪ آلودگی پاک شود و سپس دوش بگیرید. ممکن است نیاز باشد تا دو روز در یک فضای بسته بمانید. به نقل از بازار
انتهای پیام/