اخبار
پیروز نهایی
در گوشه‌ای از بانکوک یوساپونگ لئونوال رئیس انجمن خودروهای برقی تایلند با اشاره به آینده صنعت خودروسازی کشورش با خوش‌بینی صحبت می‌کند. وی ترکیب موتورهای احتراقی و الکتریکی را به «دویدن روی تردمیل هنگام اسب‌سواری» تشبیه می‌کند و بیان می‌دارد که خودروسازان تایلندی از این مرحله عبور کرده‌اند. در حیاط دانشگاه فناوری تونبوری خودروهای برقی ساخت داخل در حال تردد هستند که نشان‌دهنده جاه‌طلبی‌های بزرگ تایلند در این حوزه است. اما تایلند تنها کشوری نیست که به این رؤیا پرداخته است؛ اندونزی و ویتنام نیز در تلاشند تا به هاب‌های خودروسازی خودروهای برقی تبدیل شوند.
آسیا در حال تغییر مسیر خود در صنعت خودروسازی است و این رقابت در بین کشورهای آسیای جنوب شرقی به ویژه تایلند اندونزی و ویتنام به‌دنبال سهم بیشتری از بازار جهانی خودروهای برقی همراه با اهداف زیست‌محیطی و اقتصادی شکل گرفته است. دولت‌ها با ارائه مشوق‌های مالی و سرمایه‌گذاری در پی بهره‌برداری از این بازار رو به رشد هستند. هدف این کشورها کاهش آلودگی هوا تقویت صنعت محلی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی است اما تحقق این اهداف با چالش‌هایی همراه است.
تایلند در میان این سه کشور بیشترین سیاست‌های تهاجمی را برای جذب تولیدکنندگان خودروهای برقی از سال ۲۰۲۲ و با طرح «EV 3.0» دنبال کرده است. این برنامه شامل یارانه‌های مالیاتی و پرداخت‌های مستقیم برای مصرف‌کنندگان است که تا سقف ۱۵۰ هزار بات (معادل ۴,۵۰۰ دلار) برای هر خودرو در نظر گرفته شده است. با اجرای این سیاست‌ها فروش خودروهای برقی در تایلند در چند سال اخیر بیش از ۱۵ درصد افزایش یافته است. همچنین تایلند در تلاش است تا تولید قطعات خودروهای برقی را به یک صنعت داخلی تبدیل کند و با تقویت این بخش‌ها جایگاه خود را در زنجیره تأمین جهانی بهبود بخشد.
اندونزی نیز با رویکردی متفاوت بر اساس منابع طبیعی خود مانند نیکل که عنصر کلیدی در تولید باتری‌های لیتیوم‌یونی است سعی دارد به یکی از قطب‌های خودروهای برقی تبدیل شود. این کشور در سال ۲۰۲۰ صادرات سنگ نیکل را ممنوع کرد تا شرکت‌های خارجی را به سرمایه‌گذاری در تأسیسات محلی تشویق کند. دولت اندونزی همچنین مشوق‌هایی مانند معافیت‌های مالیاتی و مزایای سرمایه‌گذاری را برای جذب شرکت‌های خارجی در نظر گرفته است.
ویتنام نیز در تلاش است تا با معرفی شرکت خودروسازی وین‌فست (VinFast) جایگاهی در بازار خودروهای برقی به دست آورد. این شرکت در مدت کوتاهی از یک استارت‌آپ محلی به یکی از برندهای برجسته در صنعت خودروهای برقی تبدیل شده است ولی هنوز با مشکلاتی در زمینه تولید و فروش مواجه است.
تمام این کشورها با یک چالش مشترک یعنی وابستگی به چین روبه‌رو هستند. چین که بزرگ‌ترین تولیدکننده خودروهای برقی و قطعات مرتبط با آن است نقش مهمی در زنجیره تأمین این صنعت ایفا می‌کند و این وابستگی می‌تواند در بلندمدت مشکلاتی را برای این کشورها به وجود آورد.
با توجه به چالش‌های اقتصادی زیست‌محیطی و سیاسی به‌نظر می‌رسد که تنها یکی از این سه کشور می‌تواند به یک قطب واقعی در صنعت خودروهای برقی تبدیل شود. همچنین خطر اشباع بازار جهانی و مازاد تولید به‌دلیل سیاست‌های تولید بیش‌ازحد چین تهدیدی برای این رقابت‌هاست. در نهایت چین ممکن است تعیین‌کننده نهایی در موفقیت یا شکست این رقابت‌ها باشد. به نقل از ایراسین
انتهای پیام/