راز بقای گوزن: داستان عجیب گوزنی که پرنده مرده را بلعید

پروتئین به دست آمده از گوشت یکی از با ارزش‌ترین منابع تغذیه‌ای در حیات وحش محسوب می‌شود. به همین دلیل حتی گوزن‌های گیاه‌خوار در شرایط گرسنگی ممکن است پرنده‌ای مرده را ترجیح دهند گرچه در اطراف خود گیاهان زیادی وجود دارد. معمولاً گوزن‌ها و دیگر نشخوارکنندگان تمامی مواد مغذی مورد نیاز خود را از علف برگ و شاخه‌ها تأمین می‌کنند. با این حال کلسیم و فسفر در گیاهان به مقدار کمی یافت می‌شود و پروتئین نیز در مقادیر ناچیزی موجود است. نشخوارکنندگان با استفاده از معده چهارقسمتی خود می‌توانند پروتئین مورد نیاز را در مدت ۴۸ تا ۷۲ ساعت از این مواد ساده تخمیر کنند. اما در شرایط خاص—مانند رشد شاخ‌های نرها دوران بارداری ماده‌ها یا زمستان‌های سخت—نیاز فوری به پروتئین می‌تواند حتی سرسخت‌ترین گیاه‌خواران را وادار به مصرف گوشت کند. شواهد علمی و مشاهدات میدانی نیز این رفتار را تأیید کرده‌اند. به عنوان مثال گوزن‌های کانادایی به پرنده‌های گرفتار در تور حمله کرده‌اند و گوزن‌های اسکاتلندی جوجه‌های پرندگان دریایی را شکار کرده‌اند. همچنین گوسفندها به طور مستند نشان داده‌اند که سر و پای جوجه‌های تازه متولدشده را می‌خورند. گوریل‌ها نیز برای تأمین انرژی حشرات و مارمولک‌های کوچک را می‌خورند در حالی که گوزن‌های شمالی نیز به پرندگان حمله می‌کنند و اسب‌های آبی گاهی آنتلوپ‌های مرده را می‌جوند. این شواهد نشان می‌دهند که مرز مشخصی بین گیاه‌خواری و گوشت‌خواری در برخی گونه‌ها وجود ندارد. در نهایت پروتئین حاصل از گوشت همچنان به عنوان منبعی بی‌رقیب در دنیای وحش باقی مانده است. به نقل از tgju

انتهای پیام/