کاهش ضریب جینی خانوارهای ایرانی به ۰.۳۹ در سال ۱۴۰۳: نشانه‌ای از بهبود توزیع درآمد

ضریب جینی که به عنوان یکی از معیارهای سنجش نابرابری درآمد در جامعه شناخته می‌شود عددی بین صفر و یک است که صفر نشان‌دهنده توزیع کاملاً برابر درآمد و یک بیانگر نابرابری مطلق است.

در سال ۱۴۰۳ ضریب جینی خانوارهای کل کشور به مقدار ۰.۳۸۷۰ رسیده است که نسبت به سال گذشته کاهش ۰.۰۱۰۹ را نشان می‌دهد. همچنین برای خانوارهای شهری و روستایی ضریب جینی به ترتیب برابر با ۰.۳۶۸۹ و ۰.۳۵۳۲ بوده است که به ترتیب کاهش ۰.۰۱۳۱ و ۰.۰۰۵۱ را نسبت به سال قبل نشان می‌دهد.

در سال ۱۴۰۳ برای کل کشور: سهم بیست درصد از کم‌هزینه‌ترین و پرهزینه‌ترین جمعیت به ترتیب ۶.۰۷ و ۴۶.۲۴ درصد است. نسبت ده بیست و چهل درصد پرهزینه‌ترین به ده بیست و چهل درصد کم‌هزینه‌ترین جمعیت نیز به ترتیب ۱۳.۲۵ ۷.۶۲ و ۴.۰۶ می‌باشد. شاخص پالما به ۱.۸۴ و شاخص تیل به ۰.۲۵۵۰ رسیده است. همچنین شاخص اتکینسون ۰.۲۲۴۱ گزارش شده است.

در مناطق شهری در سال ۱۴۰۳: سهم بیست درصد کم‌هزینه‌ترین و پرهزینه‌ترین جمعیت به ترتیب ۶.۷۹ و ۴۵.۱۷ درصد است. نسبت ده بیست و چهل درصد پرهزینه‌ترین به ده بیست و چهل درصد کم‌هزینه‌ترین جمعیت نیز به ترتیب ۱۱.۱۴ ۶.۶۶ و ۳.۷۲ می‌باشد. شاخص پالما ۱.۶۷ و شاخص تیل ۰.۲۳۳۰ است. همچنین شاخص اتکینسون ۰.۲۰۲۳ گزارش شده است.

در مناطق روستایی: سهم بیست درصد کم‌هزینه‌ترین و پرهزینه‌ترین جمعیت به ترتیب ۶.۸۱ و ۴۳.۳۱ درصد است. نسبت ده بیست و چهل درصد پرهزینه‌ترین به ده بیست و چهل درصد کم‌هزینه‌ترین جمعیت به ترتیب ۱۰.۱۸ ۶.۳۶ و ۳.۵۹ است. شاخص پالما ۱.۵۱ و شاخص تیل ۰.۲۰۷۲ گزارش شده و شاخص اتکینسون ۰.۱۸۸۰ است.

در سال ۱۴۰۳ در مناطق شهری کمترین ضریب جینی در استان کرمان (۰.۲۵۲۶) و بالاترین ضریب جینی در استان سیستان و بلوچستان (۰.۴۵۹۱) مشاهده شده است. در مناطق روستایی نیز کمترین ضریب جینی مربوط به استان گیلان (۰.۲۴۰۸) و بیشترین ضریب جینی مربوط به استان هرمزگان (۰.۳۶۹۷) می‌باشد.