تصمیم شجاعانه پزشکیان در خصوص انتقال مالکیت ایران‌خودرو

به گزارش توانآپ، صنعت خودروسازی ایران سال‌هاست که با چالش‌های ساختاری، ناکارآمدی مدیریتی و مشکلات متعددی مواجه است. اما با تصمیم جدیدی که برای خصوصی‌سازی ایران‌خودرو اتخاذ شده، امیدها برای دگرگونی در این بخش افزایش یافته است.

تجربه سال‌های تحریم نشان داده که بخش خصوصی، در صورت وجود فضای رقابتی و سالم، قادر به عبور از بحران‌ها است، اما این تنها بخشی از واقعیت است.

سلطه دولت و هزینه‌های سنگین در طول دهه‌ها تحلیل چهار دهه حضور پررنگ دولت در صنعت خودروسازی حاکی از این است که این صنعت با حمایت‌های وسیع ولی ناکارآمد، تنها به‌واسطه تنفس مصنوعی دوام آورده است. این مداخلات در بسیاری از موارد منجر به هدررفت منابع ملی، کاهش بهره‌وری و از دست رفتن فرصت‌های کلیدی شده است. اگرچه دولت‌ها با نیت بهبود شرایط وارد عمل شده‌اند، اما ضعف در دانش و توان اجرایی باعث شده که فاصله خودروسازی ایران با سطح اول جهانی افزایش یابد. همچنین، تصمیم‌های غیرکارشناسی و تأثیر تحریم‌ها منجر به عقب‌ماندگی ایران نسبت به کشورهای همسایه شده است.

رانت، زیان انباشته و سیاست‌های نادرست قیمت‌گذاری دستوری و دخالت‌های مستقیم در بازار نه‌تنها باعث افزایش قدرت خرید مردم نشده، بلکه زیان انباشته‌ای برابر با ۷۰۰ هزار میلیارد تومان و توزیع ۵۰۰ هزار میلیارد تومان رانت را به همراه داشته است. این مسائل، علاوه بر ایجاد فشار اقتصادی بر مردم، اعتماد عمومی به توانایی متولیان صنعت خودرو را نیز کاهش داده و دولت‌ها را با انتقادات شدیدی مواجه کرده است.

آیا واگذاری به پایان یک چرخه معیوب منجر می‌شود؟ در سال‌های اخیر، تقریباً تمام دولت‌ها بر ضرورت خصوصی‌سازی صنعت خودرو تأکید داشته‌اند، اما در عمل، هیچ‌کدام جسارت اجرای آن را پیدا نکردند. ملاحظات سیاسی و استفاده ابزاری از خودروسازی باعث شد که این صنعت همچنان تحت کنترل دولتی باقی بماند. اما حالا با تصمیم جدید، این وضعیت در حال تغییر است. برخی از مخالفان خصوصی‌سازی، با نیت‌های درست، نگرانند که این واگذاری‌ها نیز به سرنوشت شرکت‌های ناکارآمد دچار شود. به همین دلیل در واگذاری‌های اخیر، تأکید ویژه‌ای بر عنصر «اهلیت» خریداران شده تا مانع از تکرار تجربیات ناموفق گذشته گردد.

چالش‌ها برای دولت این تصمیم برای دولت نیز آسان نبود؛ زیرا به معنای کاهش بخشی از اختیارات مدیریتی و نفوذ اقتصادی آن بود. دولت می‌توانست همچنان کنترل این صنعت را در دست داشته باشد و از مزایای آن بهره‌برداری کند، اما با درک شرایط، تصمیمی سخت و در عین حال ضروری اتخاذ کرد. این اقدام بیانگر پذیرش یک تغییر بنیادین در مدیریت صنعت خودروست که در صورت اجرای صحیح، می‌تواند نتایج مثبتی به همراه داشته باشد.

چالش‌ها و افق آینده اگرچه هنوز برای ارزیابی کامل پیامدهای این تصمیم زود است، اما حرکت در مسیر خصوصی‌سازی واقعی، اقدامی ضروری برای نجات صنعت خودرو از وضعیت کنونی به شمار می‌آید. با این حال، موفقیت این طرح به میزان شفافیت، نظارت مؤثر، انتخاب سرمایه‌گذاران مناسب و پرهیز از تکرار اشتباهات گذشته بستگی دارد. اگر تصمیم اخیر دولت با اصلاحات ساختاری و برنامه‌ریزی دقیق همراه باشد، می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ صنعت خودروسازی ایران باشد. به نقل از صدای بورس

انتهای پیام/