«چرخ بزرگ»؛ کهکشان دیسکی شگفت‌انگیز از آغازین روزهای کیهان

به گزارش توانآپ، کهکشان‌های مارپیچی به عنوان ساختارهای چرخان از ستارگان، گاز و غبار کیهانی شناخته می‌شوند که هسته مرکزی را در بر گرفته‌اند. کهکشان راه شیری، که محل قرارگیری منظومه شمسی ماست، نمونه‌ای از این کهکشان‌ها به شمار می‌رود. درک زمان و روش شکل‌گیری این کهکشان‌ها یکی از چالش‌های مهم در حوزه کیهان‌شناسی است؛ زیرا بررسی آن‌ها در اعماق تاریخ نیازمند ابزارهای بسیار دقیق و پیشرفته است. مطالعه کهکشان‌های اولیه می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره شرایط فیزیکی و محیطی آن دوران ارائه دهد. بسیاری از مدل‌های فعلی پیش‌بینی می‌کنند که کهکشان‌های دیسکی در مراحل اولیه باید کوچک‌تر و کم‌جرم‌تر از کهکشان‌های امروزی باشند؛ اما کشف جدیدی نشان می‌دهد که برخی از این ساختارها ممکن است بسیار سریع‌تر از آنچه تصور می‌شد، رشد کرده باشند. یک تیم بین‌المللی از پژوهشگران، با همکاری پژوهشگرانی از دانشگاه فناوری سوینبرن استرالیا، این کهکشان منحصر به فرد را شناسایی کرده‌اند. این مطالعه با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) و سایر رصدخانه‌های پیشرفته انجام شده و نتایج آن در نشریه Nature Astronomy منتشر شده است. دانشمندان برای این کشف، ناحیه‌ای از آسمان را که یک اختروش در آن قرار دارد، مورد بررسی قرار دادند. اختروش‌ها اجرامی بسیار درخشان هستند که در مرکز کهکشان‌های اولیه مستقرند. کهکشان مورد مطالعه، که با نام «چرخ بزرگ» شناخته می‌شود، نوری را که ۱۱ میلیارد سال پیش از آن منتشر شده است، به ما منتقل کرده و نمایی از زمانی را ارائه می‌دهد که جهان تنها ۲.۴ میلیارد سال سن داشته است. با استفاده از داده‌های دو ابزار NIRCam و NIRSpec تلسکوپ جیمز وب، تیم تحقیقاتی توانسته است موقعیت کهکشان‌ها در این منطقه را مشخص کرده و ویژگی‌های فیزیکی و حرکت آن‌ها را تحلیل کند. نتایج این بررسی‌ها نشان می‌دهند که چرخ بزرگ دارای شعاعی حدود ۱۰ کیلوپارسک است که سه برابر بزرگ‌تر از پیش‌بینی‌های مدل‌های کیهانی برای کهکشان‌های آن دوران است. همچنین، بررسی‌های بیشتر نشان داد که این کهکشان دارای یک دیسک چرخان با سرعتی حدود ۳۰۰ کیلومتر بر ثانیه است. این ویژگی‌ها آن را به بزرگ‌ترین کهکشان دیسکی تأییدشده از نظر حرکت‌شناسی در جهان اولیه تبدیل کرده است، به‌طوری که ابعاد آن با کهکشان‌های مارپیچی امروزی قابل مقایسه است. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهند که این کهکشان در محیطی با چگالی بسیار بالا شکل گرفته است، جایی که کهکشان‌های زیادی با یکدیگر تعامل دارند. چنین محیطی ممکن است شرایط فیزیکی مناسبی برای تشکیل و رشد سریع کهکشان‌های مارپیچی فراهم کرده باشد. دانشمندان بر این باورند که رشد سریع این کهکشان ممکن است ناشی از ادغام‌های کهکشانی خاص یا جریان‌های گازی باشد که با چرخش دیسک هماهنگ شده‌اند. درک این فرایندها به بهبود مدل‌های کیهانی و شناخت بهتر از نحوه تشکیل کهکشان‌ها در کیهان اولیه کمک خواهد کرد. انتهای پیام به نقل از tgju

انتهای پیام/