چگونه یک کشور تمام وجود خود را در توهم آمریکا از دست داد؟

به گزارش توانآپ، در سال ۱۹۹۱، مردم اوکراین با ۹۰ درصد آراء به استقلال کشورشان رأی دادند و این اقدام به از بین رفتن آخرین پایگاه شوروی کمک کرد و مسیر فروپاشی این اتحاد را هموار ساخت. اوکراین یکی از سه کشوری بود که به همراه روسیه و بلاروس، در نشست آلما آتا به انحلال شوروی امضا کرد.

پس از فروپاشی شوروی، اوکراین یک‌سوم سلاح‌های هسته‌ای شوروی را در اختیار داشت و آن‌ها را تحت مدیریت چندین لشکر و گارد نگه‌داری می‌کرد. در این زمان، ایالات متحده به همراه انگلیس و ایرلند شمالی تلاش کردند تا اوکراین را به برنامه خلع سلاح هسته‌ای راضی کنند؛ لذا تفاهم‌نامه بوداپست در ۶ بند به منظور تضمین امنیت اوکراین پس از نابودی سلاح‌های هسته‌ای بین این کشور و کشورهای مذکور امضا شد.

در این تفاهم‌نامه، کشورهای امضاکننده متعهد شدند که در صورت بروز تنش از تجاوز به اوکراین جلوگیری کنند و اوکراین نیز سلاح‌های هسته‌ای خود را نابود کرده و به معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای بپیوندد. اوکراین پس از این توافقات، تمامی سلاح‌های هسته‌ای خود را از بین برد و روند توسعه سیاسی در این کشور پس از فروپاشی شوروی آغاز شد. تا سال ۲۰۰۴ و پیش از انقلاب نارنجی، روابط اوکراین و روسیه چندان تنش‌آلود نبود، اما با روی کار آمدن یک دولت غرب‌گرا در اوکراین، اوضاع تغییر کرد و تنش‌ها افزایش یافت. در سال ۲۰۱۴، روسیه پس از تصرف شبه جزیره کریمه، این منطقه را از اوکراین جدا کرد.

کشورهای غربی که طبق توافق بوداپست متعهد به حفظ امنیت اوکراین بودند، به تحریم اقتصادی روسیه اکتفا کردند و هیچ اقدام عملی جدی برای کمک به اوکراین انجام ندادند. اوکراین به نظر می‌رسید که از این رویکرد غرب درس نگرفته و مجدداً به تنش با روسیه ادامه داد.

انتخاب ولادیمیر زلنسکی به عنوان ششمین رئیس‌جمهور اوکراین، تنش را وارد مرحله جدیدی کرد. از زمان روی کار آمدن او، موضوع عضویت اوکراین در ناتو به یکی از مباحث داغ محافل سیاسی تبدیل شد و کشورهای غربی نیز به تدریج از این مسئله حمایت کردند. این روند تا سال ۲۰۲۲ ادامه یافت و کشورهای عضو ناتو به جز چند کشور معدود، به حمایت از عضویت اوکراین در این پیمان پرداختند. به همین دلیل، روسیه با حمله به اوکراین واکنش نشان داد.

به نظر می‌رسد اوکراین می‌توانست با صرف‌نظر از عضویت در ناتو از درگیری با روسیه جلوگیری کند، اما به دلیل اعتماد به حمایت غرب، به مواضع خود پایبند ماند و تنش‌ها به یک جنگ تمام‌عیار تبدیل شد.

اوکراین در سال‌های پیش از جنگ با روسیه، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان غلات در جهان شناخته می‌شد و از نظر اقتصادی نیز در وضعیت مناسبی قرار داشت. اما اکنون، با گذشت بیش از دو سال از درگیری، اوکراین با از دست دادن بسیاری از زیرساخت‌های اقتصادی و آواره شدن میلیون‌ها نفر از مردمش، در شرایط دشواری قرار دارد. این کشور همچنین بخش قابل‌توجهی از تجهیزات نظامی و خاک خود را از دست داده و بنادرش نیز در حال تعطیلی هستند.

در واقع، اوکراین به جای تکیه بر داشته‌های داخلی خود، به حمایت مطلق از غرب و به‌ویژه آمریکا امید بسته و اکنون با مشکلات اقتصادی جدی و بدهی‌های کلان مواجه است. این کشور ممکن است مجبور شود بخش عمده‌ای از منابع طبیعی خود را به آمریکا واگذار کند، چرا که امید به شکست روسیه در این جنگ به نظر محال می‌رسد و نیاز به حمایت مالی و تسلیحاتی بیشتر از سوی آمریکا حس می‌شود. شرایط سیاسی اوکراین نیز به هیچ وجه مطلوب نیست و چشم‌انداز توسعه اقتصادی و سیاسی در این کشور روشن نیست. به نقل از مهر

انتهای پیام/