۲۰ مانع سرعت در مسیر تولید

به گزارش توانآپ، امروز یکی از چالش‌های اصلی کشور در حوزه اقتصادی، به ویژه در بخش تولید، به چشم می‌خورد. در همین راستا، مقام معظم رهبری در آغاز سال ۱۴۰۴ شعار سال را سرمایه‌گذاری برای تولید تعیین کردند. در ادامه به بررسی مهم‌ترین چالش‌های این بخش خواهیم پرداخت.

۱- تأمین مواد اولیه: تولیدکنندگان در سال‌های اخیر با مشکلات متعددی از جمله افزایش قیمت مواد اولیه، نوسانات قیمت در بازه‌های کوتاه و همچنین محدودیت‌های عرضه در بورس کالا روبرو بوده‌اند. این مسائل یکی از دلایل اصلی تعطیلی واحدهای تولیدی در کشور به شمار می‌رود.

۲- تأمین ارز: در برخی از مقاطع سال، این موضوع به کاهش تولید در برخی صنایع، مانند لاستیک، منجر شده است. روند طولانی تخصیص ارز و ترخیص از گمرک باعث کمبود مواد اولیه و در نتیجه کاهش تولید به ظرفیت‌های پایین‌تر از توان واقعی و تعدیل نیروی کار شده است.

۳- تورم: این مشکل بزرگ اقتصاد ایران، باعث بی‌ثباتی در قیمت‌ها شده است. شرایط کنونی در صنعت و معدن نشان‌دهنده این است که به دلیل تورم بالا، این بخش بیش از پیش نیازمند تأمین نقدینگی و سرمایه در گردش است. در سال جدید، کاهش نرخ تورم باید در اولویت دولت قرار گیرد.

۴- محدودیت‌های انرژی مصرفی صنایع: در فصل‌های گرم، به دلیل قطع برق و در فصل‌های سرد به دلیل قطع گاز، صنایع دچار خسارات زیادی می‌شوند. وزیر صمت اخیراً اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳، ۳۰۰ هزار میلیارد تومان از صنعت به دلیل عدم‌النفع از دست رفته است.

۵- قدیمی بودن تجهیزات: بسیاری از تجهیزات و ماشین‌آلات تولیدی فرسوده و قدیمی هستند و فناوری‌های روز را ندارند. همچنین، ماشین‌آلات جدید نیز به دلیل مشکلات گمرکی به موقع به تولیدکنندگان نمی‌رسند.

۶- تأمین نقدینگی: تولیدکنندگان به دلیل عدم توانایی در تأمین نقدینگی، با مشکلات جدی مواجه هستند که این مسئله می‌تواند به تعطیلی یا کاهش ظرفیت تولید منجر شود.

۷- بحران تقاضا: ناتوانی تولیدکنندگان در تأمین نقدینگی به دلیل بحران تقاضا در اقتصاد ایران، ناشی از کاهش قدرت خرید مردم است.

۸- عدم همراهی نظام بانکی: تولیدکنندگان برای دریافت وام و تسهیلات با مشکلات زیادی مواجه هستند و باید در صف‌های طولانی بایستند.

۹- تأمین اجتماعی: شکایات زیادی از سوی تولیدکنندگان علیه سازمان تأمین اجتماعی وجود دارد که نشان‌دهنده مشکلات موجود در این زمینه است.

۱۰- قیمت‌گذاری دستوری: این سیاست‌ها نه تنها به تثبیت قیمت‌ها کمک نکرده بلکه به ایجاد رانت و فساد در بازار منجر شده است.

۱۱- کاهش سرمایه‌گذاری: به دلیل عدم سوددهی تولید، سرمایه‌گذاری در این بخش کاهش یافته و پیامدهای منفی برای صنعت کشور به همراه داشته است.

۱۲- نوسانات نرخ ارز: تغییرات مداوم نرخ ارز بر تولیدکنندگان فشار زیادی وارد می‌کند و باعث عدم اطمینان در بازار می‌شود.

۱۳- عدم ارتباط صنعت و دانشگاه: نبود ارتباط مؤثر بین این دو بخش در بلندمدت منجر به کمبود نیروی کار ماهر خواهد شد.

۱۴- صادرات محور نبودن تولیدات: کالاهای تولیدی به دلیل عدم تمرکز بر صادرات، در بازارهای خارجی جایگاهی ندارند.

۱۵- نداشتن نقشه راهبردی: اسناد مختلفی برای تعیین مسیر تولید تدوین شده، اما هیچ‌کدام به طور مؤثر به کار گرفته نشده‌اند.

۱۶- صدور قوانین متعدد: قوانین ضد و نقیض و متنوع، خود مانعی برای رونق تولید ایجاد کرده‌اند.

۱۷- مشکلات مالیاتی: قوانین مالیاتی به تولیدکنندگان فشار می‌آورد و آن‌ها را در مسیر فعالیت‌های اقتصادی دچار مشکل می‌کند.

۱۸- سیستم حمل و نقل ناکارآمد: زیرساخت‌های حمل و نقل فرسوده و هزینه‌بر، بر قیمت نهایی کالا تأثیر منفی دارد.

۱۹- اجرای ناقص قوانین: بسیاری از احکام قانونی به طور ناقص اجرا شده‌اند و نیاز به بازنگری دارند.

۲۰- عدم نوسازی شهرک‌های صنعتی: خدمات زیرساختی به شهرک‌های صنعتی به درستی ارائه نمی‌شود.

۲۱- کمبود نیروی کار: تمایل پایین نیروی کار به حضور در صنایع، به کمبود نیروی کار ماهر منجر شده است. به نقل از مهر

انتهای پیام/