هفت راهکار برای بهبود فرآیند عرضه اولیه مهر!

با توجه به مراسم معارفه و نزدیک شدن به عرضه اولیه پیشنهاداتی برای بهبود فرآیند عرضه اولیه‌ها ارائه می‌شود:

فاصله زمانی بین اعلام تاریخ عرضه و ارسال گزارش همواره دو روز کاری بوده است. پیشنهاد می‌شود این زمان افزایش یابد تا مدیران دارایی بتوانند با توجه به مجامع و دیگر دغدغه‌های کاری فرصت بیشتری برای بررسی دقیق شرکت‌ها داشته باشند.

باید اولویت عرضه اولیه به شرکت‌هایی تعلق گیرد که به منابع مالی نیاز دارند. عرضه شرکت‌های بزرگتر می‌تواند به توسعه بازار کمک کند.

در صورتی که فرابورس بر ادامه شرکت‌های درآمد ثابت تأکید دارد پیشنهاد می‌شود شرطی تعیین شود که تنها صندوق‌های درآمد ثابتی که حداقل ۱۰ درصد سهام داشته باشند مجاز به شرکت در عرضه اولیه باشند. این اقدام می‌تواند به روند بازار یاری رساند. در عرضه اولیه اخیر (وپایا) صندوق‌هایی شرکت داشتند که حتی ۱ درصد سهام هم نداشتند؛ یا درصد تخصیص سهام به آن‌ها بر اساس میزان سهامشان تعیین شود.

در عرضه‌های اولیه سهمیه مشارکت به‌طور مساوی برای ۸۰ صندوق تنظیم می‌شود. (به‌طور مثال در عرضه اولیه اخیر که ۲۵ صندوق درآمد ثابت شرکت کردند اگر حداقل ۱۲۰ کد وجود داشته باشد این مسئله مطرح می‌شود). با افزایش تعداد صندوق‌های مشارکت‌کننده قیمت‌های ناپایدار تأثیر کمتری خواهند داشت.

تنظیم سهمیه برابر انتقاداتی را نیز به همراه دارد؛ صندوق‌های اهرمی و ابرصندوق‌ها و همچنین صندوق‌های بالای ۶۰۰ میلیارد تومان کمتر در این فرآیند شرکت می‌کنند. در سال‌های گذشته سهمیه تخصیص سرمایه یا یونیت هولدرهای حقیقی نیز در نظر گرفته می‌شد تا جذابیت برای همه حفظ شود. پیشنهاداتی از فعالان بازار سرمایه جمع‌آوری شده که می‌تواند جذابیت را برای تمامی صندوق‌ها افزایش دهد شامل تقسیم تخصیص به سه یا دو بخش بر اساس دارایی تحت مدیریت می‌باشد: زیر ۳۰۰ میلیارد ۳۰۰ تا ۸۰۰ میلیارد و بالای ۸۰۰ میلیارد. (این اعداد با توجه به توزیع تعداد صندوق‌های سهامی در فیپیران انتخاب شده است).

نهاد ناظر با عرضه اولیه رانت را به صندوق‌های کوچک تزریق می‌کند یا می‌توان سهمیه‌ها را به دو دسته زیر ۵۰۰ میلیارد و بالای ۵۰۰ میلیارد تقسیم کرد و میانگین قیمت دو دسته قیمت کشف شده باشد.

گروهی از فعالان بازار سرمایه پیشنهاد می‌دهند که کشف قیمت به‌طور مساوی انجام شود تا صندوق‌های بزرگ‌تر تأثیر بیشتری بر قیمت نداشته باشند. هر گروه از سرمایه‌ها باید با یک ضریب برابر بر قیمت نهایی تأثیر بگذارند و از هر گروه سرمایه یک قیمت استخراج و میانگین قیمت‌ها به‌عنوان قیمت کشف شده اعلام گردد.

مدت زمان نگهداری سهم (فریز) عرضه اولیه نیز باید افزایش یابد تا صندوق‌ها در قیمت‌گذاری نهایت دقت را به کار برند و در روز عرضه مبلغ خرید برای آن‌ها جذاب‌تر باشد. به نقل از نبض بورس

انتهای پیام/