چالش‌های پیچیده در رهگیری و ساقط کردن موشک‌های بالستیک قاره‌پیما چیست؟
دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری ایالات متحده برنامه‌هایی را برای ایجاد یک سیستم دفاع موشکی به نام «گنبد طلایی» اعلام کرده است که به عنوان یک سپر دفاعی برای ایالات متحده در نظر گرفته شده است. این سیستم به طور ایده‌آل باید عملکردی مشابه سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین اسرائیل داشته باشد. سامانه‌ای که از آتشبارهای ضدموشک برای شناسایی و نابودی موشک‌های ورودی پیش از رسیدن به هدف استفاده می‌کند.
با توجه به فاصله قابل توجه ایالات متحده از کشورهای متخاصم بالقوه نگرانی اصلی این کشور حول محور رهگیری موشک‌های بالستیک قاره‌پیما (ICBM) می‌چرخد؛ موشک‌هایی که غالباً با کلاهک‌های هسته‌ای مسلح شده‌اند. در حالی که داشتن سپری ضد موشکی در اطراف کشور ممکن است جذاب به نظر برسد اما اجرای چنین ایده‌ای به سادگی سفارش دادن و نصب آن نیست. فناوری لازم برای رهگیری یک موشک بالستیک قاره‌پیما بسیار پیچیده است و نابودی این موشک‌ها به راحتی امکان‌پذیر نیست.
ICBMها در زمان پرتاب مجموعه‌ای از فریب‌دهنده‌ها را آزاد می‌کنند بنابراین با اینکه ممکن است بتوان خود موشک را رهگیری کرد شانس کمی برای نابودی آن پس از رها شدن محموله‌اش وجود دارد. تلاش‌های متعددی برای توسعه فناوری رهگیری ICBMها انجام شده است از جمله سامانه «دفاع در ارتفاع بالا در فاز نهایی» (THAAD) که برای رهگیری موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد میان‌برد و برد متوسط طراحی شده است.
با این حال توانایی این سامانه در متوقف کردن موشک‌های بالستیک قاره‌پیما محدود است و حتی سامانه معروف پاتریوت نیز قادر به رهگیری این موشک‌ها نیست. بنابراین به نظر می‌رسد «گنبد طلایی» بیشتر شبیه به یک خیال‌پردازی ۱۷۵ میلیارد دلاری باشد تا یک واقعیت عملی.
چالش‌های زیادی در زمینه رهگیری موشک‌های بالستیک قاره‌پیما وجود دارد. همان‌طور که یک فیزیکدان بیان می‌کند رهگیری یک موشک بالستیک قاره‌پیما به ویژه اگر این موشک با کلاهک هسته‌ای مجهز شده باشد بسیار دشوار است. دلیل این دشواری به فاصله زیاد سرعت بالا و فازهای مختلف پروازی این موشک‌ها مربوط می‌شود.
در نهایت درک فیزیک موثر در ساقط کردن یک موشک بالستیک قاره‌پیما در حال حاضر از توانایی‌های ما فراتر است. به نقل از tgju
انتهای پیام/