اخبار
لیتیوم؛ راهی نوین برای درمان آلزایمر؟
محققان اظهار داشته‌اند که کاهش سطح لیتیوم در مغز می‌تواند یکی از عوامل اصلی آغازگر بیماری آلزایمر باشد. شواهد جدید نشان می‌دهد که لیتیوم که از دیرباز به عنوان داروی تثبیت‌کننده خلق‌وخو مورد استفاده قرار می‌گرفته در واقع یک عنصر ضروری و طبیعی برای سلامت مغز به شمار می‌رود. این تحقیقات نشان می‌دهد که کاهش سطح این ماده در مغز می‌تواند به شکل مستقیم بر بروز آلزایمر تأثیر بگذارد.
لیتیوم برای مدت طولانی به عنوان دارویی موثر در درمان اختلال دوقطبی و افسردگی شناخته می‌شد اما اکنون مطالعه‌ای به مدت ۹ سال از محققان دانشگاه هاروارد این عنصر را در نوری جدید معرفی کرده است. این پژوهش نشان می‌دهد که لیتیوم به طور طبیعی در مقادیر بسیار کم در بدن وجود دارد و سلول‌ها برای عملکرد صحیح به آن نیاز دارند به‌مانند ویتامین C یا آهن. پیش از این نقش طبیعی و فیزیولوژیکی لیتیوم در بدن نادیده گرفته شده بود.
محققان با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته سطح ۲۷ عنصر فلزی را در بافت مغز بیماران فوت‌شده اندازه‌گیری کردند. نتایج نشان داد که در حالی که سطح اکثر فلزات تغییری نداشت سطح لیتیوم در مغز افراد مبتلا به آلزایمر یا اختلال شناختی خفیف به‌طور معناداری پایین‌تر از افراد سالم بود. محققان برای درک رابطه بین کاهش لیتیوم و بیماری آزمایش‌های دقیقی بر روی موش‌ها انجام دادند. آنها دریافتند که حذف لیتیوم از رژیم غذایی موش‌های سالم منجر به التهاب مغز و تغییرات مشابه پیری زودرس می‌شود.
در موش‌های مستعد آلزایمر رژیم غذایی کم‌لیتیوم به سرعت تجمع پروتئین‌های مرتبط با آلزایمر را تسریع کرد. اما حفظ سطح طبیعی لیتیوم در این موش‌ها از بروز این تغییرات مخرب جلوگیری کرد. محققان توضیح می‌دهند که پلاک‌های آمیلوئید لیتیوم را به خود جذب می‌کنند و این امر مانع از رسیدن لیتیوم کافی به سلول‌های ایمنی مغز می‌شود.
تیم تحقیقاتی همچنین ترکیبی از لیتیوم به نام «لیتیوم اوروتات» را شناسایی کردند که به پلاک‌های آمیلوئید نمی‌چسبد. داده‌ها نشان می‌دهند که این ترکیب می‌تواند تغییرات بیماری‌زا را معکوس کرده و به بهبود حافظه در موش‌ها کمک کند.
با این حال محققان نسبت به مصرف خودسرانه مکمل‌های لیتیوم هشدار می‌دهند. دوزهای بالای لیتیوم ممکن است سمی و خطرناک باشد و به کلیه‌ها آسیب جدی وارد کند. تحقیقات بیشتری برای انجام کارآزمایی‌های بالینی انسانی لازم است تا دوز ایمن و مؤثر مشخص شود. یافته‌های این پژوهش در نشریه نیچر منتشر شده است. به نقل از tgju
انتهای پیام/