اخبار
سیلیکون‌ولی و جنبش‌های پوپولیستی؛ معماران نظم نوین قرن بیست‌ویکم
ماجرا از یک گردهمایی در لندن آغاز شد؛ جایی که ایلان ماسک مدیرعامل تسلا و یکی از شخصیت‌های تاثیرگذار دنیای فناوری در تجمعی به میزبانی تامی رابینسون فعال راستگرای بریتانیایی سخنانی را عنوان کرد که به سرعت به تیتر رسانه‌ها تبدیل شد. او با قاطعیت اعلام کرد: «خشونت در پیش است؛ یا بجنگید یا خواهید مرد.» این جمله نه تنها در سیاست بریتانیا بلکه در سطح اروپا موجی از نگرانی و خشم ایجاد کرد.
دولت بریتانیا سخنان او را «خطرناک و تحریک‌آمیز» خواند و لیبرال‌دموکرات‌ها خواستار واکنش هماهنگ احزاب برای مقابله با این دیدگاه شدند. حتی وزیرانی که پیش‌تر با غول‌های فناوری رابطه نزدیکی داشتند از ماسک فاصله گرفتند. این واکنش‌ها نشان می‌دهد که اظهارات ماسک نه یک اشتباه زبانی بلکه یک حمله مستقیم به نظم سیاسی موجود است؛ نظمی که بر اساس اصول پارلمانتاریسم و نهادهای دموکراتیک بنا شده است.
اگرچه در نگاه اول ممکن است چنین اظهاراتی به شخصیت عجیب ماسک نسبت داده شود اما واقعیت این است که موضوع بسیار فراتر از یک میلیاردر جنجالی است. این سخنان نمایی تازه از نبرد قدرت را نمایان می‌سازد که در آن مرز بین تکنولوژی و سیاست هر روز تضعیف می‌شود و بازیگران جدید قواعدی نو برای آینده می‌نگارند.
تا یک دهه پیش معادله قدرت ساده‌تر بود. نخبگان اقتصادی مدیران وال‌استریت و غول‌های صنعتی با سیاستمداران میانه‌رو در اجلاس داووس به تفاهم می‌رسیدند و به دنبال ثبات و قواعد مشخص بازار بودند. نظم لیبرال دموکراتیک با وجود نقص‌ها و بحران‌ها محور اصلی تصمیم‌گیری جهانی به شمار می‌رفت.
اما ظهور میلیاردرهای فناوری این صحنه را دگرگون کرد. فلسفه‌ای که بر دوش نسلی چون ایلان ماسک مارک زاکربرگ و سم آلتمن قرار گرفت نه تنها بر حفظ نظم موجود بلکه بر بی‌قراری و شکستن مرزها استوار بود. شعار فیس‌بوک «سریع حرکت کن و همه‌چیز را بشکن» نمایانگر روح زمانه‌ای است که در آن احترام به قواعد و نظم محتاطانه به ضد ارزش تبدیل شده است.
در دنیای امروز دیگر خبری از جلسات طولانی و وعده‌های اصلاح تدریجی نیست و تکنولوژیست‌ها قواعد را تهدیدی برای خلاقیت می‌دانند و هر چیزی که آن‌ها را محدود کند هدفی مشروع برای شکستن محسوب می‌شود. این تغییر پارادایم سیاست قدیم را غافلگیر کرده است؛ چرا که آن‌ها تصور می‌کردند فناوری تنها ابزاری اقتصادی است در حالی که به واقع بذر یک انقلاب سیاسی و اجتماعی را در خود پرورش می‌دهد.
غول‌های فناوری بیش از آنکه شبیه سیاستمداران میانه‌رو باشند به رهبران پوپولیست نزدیک‌اند. آن‌ها به نهادها و نخبگان قدیمی بی‌اعتمادند و سرعت و عمل را بر هر چیز دیگری ترجیح می‌دهند. شخصیت کاریزماتیک و غیرمتعارف این دو گروه نیز از ویژگی‌های مشترک آن‌هاست.
انتخاب دوباره دونالد ترامپ لحظه‌ای سرنوشت‌ساز برای پیوند میان میلیاردرهای فناوری و رهبران پوپولیست بود. با پیروزی ترامپ میلیاردرهایی چون ایلان ماسک دیگر ابایی از نمایش خصومت با نظم قدیمی ندارند و این نشان‌دهنده تغییر در قدرت و پیوندهای سیاسی است.
با انتقال میدان رقابت سیاسی به بستر دیجیتال قواعد دموکراسی دستخوش تغییرات شده و این فرآیند می‌تواند به ایجاد نوعی «سومالی مجازی» منجر شود جایی که جنگ‌سالاران دیجیتال قواعد بازی را تعیین می‌کنند. در چنین محیطی مرز بین حقیقت و دروغ محو می‌شود و سیاست به میدانی برای جلب توجه تبدیل می‌گردد.
در این راستا آینده قدرت به سوالات جدی درباره اینکه آیا این اتحاد میان میلیاردرهای فناوری و رهبران پوپولیست به فروپاشی نظم لیبرال می‌انجامد یا تنها به بازتعریف قواعد قدرت منجر می‌شود پاسخ خواهد داد. در هر دو حالت روشن است که دوران اجماع داووس و سیاست‌های تکنوکراتیک به پایان رسیده و اکنون میلیاردرهای فناوری و رهبران پوپولیست بازیگران اصلی عرصه قدرت هستند. به نقل از tgju
انتهای پیام/