اخبار
Vibe Coding: کشف دنیای کدنویسی حسی با هوش مصنوعی
از ابتدای سال ۲۰۲۵ واژه جدیدی به نام Vibe coding یا «کدنویسی حسی» در حوزه توسعه نرم‌افزار به محبوبیت رسیده است. در این روش به جای نوشتن کد به طور خط به خط تمرکز بر روی گفتگو و ارائه دستورالعمل‌ها به هوش مصنوعی قرار می‌گیرد. در این مطلب شما با مفهوم وایب کدینگ آشنا خواهید شد تا بتوانید نخستین گام‌ها را در توسعه نرم‌افزار با هوش مصنوعی بردارید.
در فرآیند وایب کدینگ توسعه‌دهندگان یا افرادی که ایده‌هایی دارند به جای تاکید بر جزئیات فنی توجه خود را به حس و حال ایده روند کار و نتیجه نهایی معطوف می‌کنند و هوش مصنوعی مسئول تولید و پیاده‌سازی کد می‌شود. این اصطلاح برای نخستین بار در اوایل سال ۲۰۲۵ توسط آندره کارپاتی هم‌بنیان‌گذار OpenAI در یک پست در شبکه اجتماعی ایکس مطرح شد. او وایب کدینگ را این‌گونه توصیف می‌کند: «نوع جدیدی از کدنویسی وجود دارد که من آن را Vibe coding می‌نامم؛ جایی که شما کاملاً تسلیم حال‌وهوا می‌شوید و فراموش می‌کنید که کد اصلاً وجود دارد.» این توصیف به سرعت جلب توجه کرد چرا که به وضوح تغییراتی را که در اثر پیشرفت مدل‌های زبانی بزرگ مانند GPT و Claude به وجود آمده بیان می‌کند.
Vibe coding چه تفاوتی با برنامه‌نویسی سنتی دارد؟ در چند سال اخیر با ظهور چت‌بات‌های هوش مصنوعی مرز بین برنامه‌نویسی و پرامپت‌نویسی به شدت باریک شده و اکنون Vibe coding به دنبال حذف کامل این مرز است. لازم به ذکر است که وایب کدینگ با برنامه‌نویسی با کمک دستیارهای هوش مصنوعی تفاوت دارد. ابزارهایی مانند نسخه‌های اولیه GitHub Copilot به عنوان دستیار عمل می‌کنند؛ در حالی که در کدنویسی حسی کاربر اصلاً با نوشتن کد آغاز نمی‌کند. در این روش فرد ابتدا آنچه را که می‌خواهد به زبان طبیعی توصیف می‌کند و سپس هوش مصنوعی کل اپلیکیشن را می‌سازد.
در این راستا مزایای Vibe coding تنها محدود به مبتدیان نیست؛ توسعه‌دهندگان باتجربه نیز می‌توانند از آن برای تسریع فرآیندها استفاده کنند. از جمله مزایای اصلی این روش می‌توان به سرعت بالا در تولید نمونه‌های اولیه (MVP) دسترسی‌پذیری برای افرادی که مدرک علوم کامپیوتر ندارند کاهش هزینه‌ها و تمرکز بر روی خلاقیت اشاره کرد.
برای شروع وایب کدینگ یک گردش کار معمولی شامل پنج مرحله اصلی است:
- تعریف چشم‌انداز: مشخص کردن هدف و حس کلی ایده به جای جزئیات فنی.
- انتخاب ابزار: انتخاب ابزاری مناسب برای نیازهای شما مانند Base44.
- نوشتن پرامپت و گفتگو با هوش مصنوعی: توصیف ایده با زبان طبیعی و واضح.
- تولید تست و اصلاح: تست نسخه اولیه توسط کاربر و انتقال بازخورد به هوش مصنوعی.
- دیپلوی: انتشار اپلیکیشن به صورت خودکار.
در نهایت باید توجه داشت که هوش مصنوعی ممکن است از الگوهای کدنویسی قدیمی و ناامن استفاده کند که می‌تواند منجر به آسیب‌پذیری شود و کدهای تولید شده اغلب پیچیده‌تر و دشوارتر برای دیباگ هستند. با این حال کدنویسی حسی به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که بر روی ایده‌ها و خلاقیت‌های خود تمرکز کنند و فرآیند توسعه نرم‌افزار را دموکراتیک‌سازی کنند. به نقل از tgju
انتهای پیام/